Θέατρο: "Μαντάμα Μπατερφλάι" στο Ηρώδειο

Θέατρο: “Μαντάμα Μπατερφλάι” στο Ηρώδειο

Μία από τις καλύτερες όπερες του Πουτσίνι στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Η πλοκή

Η υπόθεση της “Μαντάμα Μπατερφλάι” αναφέρεται στο μοιραίο έρωτα μιας δεκαπεντάχρονης γκέισας για έναν υποπλοίαρχο του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών. Ύστερα από τρία χρόνια απουσίας, ο αξιωματικός επιστρέφει με την Αμερικανίδα σύζυγό του στην Ιαπωνία, μαθαίνοντας ότι έχει αποκτήσει γιο από την Μπατερφλάι. Εκείνη δέχεται να του παραδώσει το παιδί αλλά στη συνέχεια αυτοκτονεί.

ΣχετικάΑρθρα

Το έργο

Ο έρωτας της γκέισας Τσο-Τσο-Σαν για τον Πίνκερτον, Αμερικανό αξιωματικό του ναυτικού, ανεβαίνει σε μια μεγαλειώδη παραγωγή της Λυρικής Σκηνής με θεαματικά σκηνικά και διανομή διεθνούς επιπέδου, με πρωταγωνιστές πλειάδα Ελλήνων και ξένων σπουδαίων τραγουδιστών. Η «Μαντάμα Μπατερφλάι», το αριστούργημα του οπερατικού ρεπερτορίου του Πουτσίνι παρουσιάζεται για τέσσερις παραστάσεις, σε νέα παραγωγή, στο Ηρώδειο. Η σκηνοθεσία είναι του Αργεντινού διάσημου σκηνοθέτη της όπερας Ούγκο ντε Άνα, ο οποίος έχει σχεδιάσει τα σκηνικά και τα κοστούμια. Στο ρόλο της Τσο-Τσο-Σαν εναλλάσσονται οι Μαρία Λουιτζία Μπόρσι και η Τσέλια Κωστέα, ενώ τον Πίνκερτον ερμηνεύουν οι Βάλτερ Φρακάρο και Λουτσάνο Γκάντσι.

Ο Πουτσίνι έψαξε και μελέτησε την Ιστορία της Ιαπωνίας και του πολιτισμού της πριν γράψει την εξαίσια μουσική της «Μαντάμα Μπάτερφλαι». Η αλληλογραφία του το αποδεικνύει. Ο συνθέτης μελέτησε τις μεταφράσεις ιαπωνικών μουσικών στο δυτικό σημειολογικό σύστημα και χάριν του ρεαλισμού που επεδίωκε στα έργα του, ενέταξε επτά αυτούσιες ιαπωνικές μελωδίες στην μουσική σύνθεση. Σε αντιδιαστολή των δύο πολιτισμών, η εμφάνιση του Πίνκερτον συνδέεται με τον αμερικανικό εθνικό ύμνο.

Η υπέροχη όπερα του Πουτσίνι μελετάται στο πλαίσιο της σύγκρισης και σύγκρουσης δυο διαφορετικών στο πνεύμα και στην πράξη πολιτισμών. Ο Πίνκερτον κάνει το κέφι του, ενώ η αδύναμη μικρή Ιαπωνέζα αυτοκτονεί με το μαχαίρι που έκαναν χαρακίρι οι σαμουράι – έτσι έδιναν τέλος στη ντροπή για την ήττα τους, εξαγνίζονταν για τα κρίματά τους, αποκαθιστούσαν την τιμή τους και την τιμή των συγγενών και των συντρόφων τους.