Από καιρό ήθελα να επισκεφθώ την Αίγινα. Πάω λοιπόν στο λιμάνι πρωί πρωί, παίρνω εισιτήριο και σαλπάρω!
Η Αίγινα θεωρείται εδώ και χρόνια, προάστιο της Αθήνας και του Πειραιά. Μάλιστα κάποιοι το έχουν επιλέξει για μόνιμο τόπο κατοικίας. Εκεί δακτύλιος δεν υπάρχει. Έχει όμως γύρω γύρω θάλασσα. Εχει μια πόλη με ιστορία με αρχιτεκτονική αισθητική άλλωστε στα νιάτα της υπήρξε πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους.
Πώς να πας
Να πας στο λιμάνι νωρίς αλλιώς θα δεις το καράβι να φεύγει. Τα εκδοτήρια εισιτηρίων τέτοια ώρα είναι άδεια και έτσι θα πάρεις τα εισιτήρια αμέσως. Το πλοίο σαλπάρει για Αίγινα στην ώρα του. Η Αίγινα απέχει μόλις 17 ναυτικά μίλια από τον Πειραιά και το ταξίδι είναι ευχάριστο και ξεκούραστο. Σε μία ώρα και δέκα λεπτά το φέρρυ μποτ δένει στο λιμάνι της Αίγινας.
Η διαδρομή μου από το κέντρο της Αθήνας μέχρι το λιμάνι της Αίγινας είναι οικολογική και οικονομική καθώς το αυτοκίνητο που οδήγησα έκαψε μόνο 5 ευρώ σε καύσιμα !
Τι να κάνεις μόλις φτάσεις
Ο καιρός είναι καλός παρά την αραιή συννεφιά. Η πρώτη αναγνωριστική βόλτα με το αυτοκίνητο σίγουρα θα σε κάνει να παρκάρεις και να ξεκινήσεις έναν πρωινό περίπατο. Η πρωινή βόλτα στην Αίγινα που μόλις έχει ξυπνήσει έχει την δική της ξεχωριστή ομορφιά. Το τοπίο μοιάζει με ζωντανό πίνακα στον οποίο κυριαρχεί μια πόλη σε διάλογο με την θάλασσα. Οι βάρκες και τα ψαροκάικα, δεμένα στη σειρά, λες και είναι περιδέραιο στο λαιμό μιας κομψής αρχόντισσας. Πιο κάτω, τα πλωτά μανάβικα είναι από τις ατραξιόν του λιμανιού. Πάνω στον παραλιακό δρόμο θα βρεις δύο παραδοσιακά μικρά καφενεία το ένα δίπλα στο άλλο, εδαφικό όριο μεταξύ των οποίων δεν υπάρχει.
Ο λόφος Κολώνα
Εγώ επέλεξα να αφήσω την περιήγηση του κέντρου της Αίγινας για το τέλος. Προς το παρόν, θα πάρω τον παραλιακό δρόμο με κατεύθυνση για το Βαθύ και προορισμό την Παλαιάχωρα, την μεσαιωνική πρωτεύουσα του νησιού. Δεν έχω απομακρυνθεί πολύ από το λιμάνι και το βλέμμα μου πέφτει πάνω σε ένα εντυπωσιακό μνημείο 2500 χιλιάδων ετών. Στην περίφημη Κολώνα. Ο λόφος ονομάστηκε Κολώνα από τους Βενετσιάνους ναυτικούς, που είχαν ως σημάδι προσανατολισμού τους, τον μονολιθικό που στέκει όρθιος, ανάμεσα στα ερείπια του άλλοτε μεγαλοπρεπούς ναού του Απόλλωνα.
Το ορειχάλκινο άγαλμα της μάνας Καπράλου
Περίπου τρία χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Αίγινας, στην περιοχή Πλακάκια πάνω στον δρόμο με σταματάει η μάνα του Καπράλου. Το εμβληματικό ορειχάλκινο άγαλμα της μάνας είναι εμπνευσμένο από την μητέρα του σπουδαίου εικαστικού και την σχέση που είχε μαζί της, αφού έμεινε ορφανός από πατέρα σε πολύ μικρή ηλικία. Από τους σημαντικότερους γλύπτες του μοντερνισμού, ο Χρήστος Καπράλος ήρθε εδώ το 1963 και έστησε το καλοκαιρινό εργαστήρι του που βρίσκεται απέναντι από των μεγάλων διαστάσεων γλυπτό του. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο, μικρό μεν, αλλά με μεγάλη συλλογή έργων του. Στην ίδια γειτονιά λίγο πιο κάτω είναι το σπίτι του Νίκου Καζαντζάκη. Ο σημαντικός λογοτέχνης, ο περισσότερο μεταφρασμένος παγκοσμίως, έζησε εδώ για είκοσι χρόνια.
Περιήγηση στην Παλαιάχωρα
Στο δρόμο μου συναντώ την Μονή Αγίου Νεκταρίου, με τον εντυπωσιακών διαστάσεων ναό. Είναι αφιερωμένο στον πολιούχο της Αίγινας, τον Άγιο Νεκτάριο τον θαυματουργό. Μάλιστα, σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, έκανε θαύματα και ενώ ζούσε. Ακολουθώ τον δρόμο πίσω από τον μεγαλοπρεπή ναό,
και δύο τρεις στροφές μετά μου αποκαλύπτεται ο Μυστράς της Αίγινας. Η επιβλητική Παλαιάχωρα. Η μεσαιωνική πρωτεύουσα του νησιού είναι σκαρφαλωμένη σε ένα ψηλό λόφο. Αφήνω το αυτοκίνητο και βαδίζω στο μονοπάτι που αρχίζει από τον δρόμο.
Η Παλαιάχωρα δημιουργήθηκε το 700 Μ.Χ. Η πόλη δεν είναι ορατή από την θάλασσα. Και η απότομη κάθετη ανατολική πλευρά του λόφου προσέφερε στους κατοίκους εκείνα τα χρόνια σχετική προστασία από τους πειρατές. Περπατώ και το μυαλό μου γεννά εικόνες. Σαν να βλέπω βυζαντινούς σκελετούς να ανεβοκατεβαίνουν τα στενά καλντερίμια της.
Την απόλαυσα πραγματικά αυτήν την διαδρομή και κλείνω ραντεβού με την πόλη της Αίγινας στο επόμενο επεισόδιο για να την γνωρίσω καλύτερα!
