Εκδρομή στον Πόρο. Σε στρατηγική θέση λόγω της μικρής του απόστασης από την Αθηνά αλλά και από τις ακτές της Πελοποννήσου -απέναντι του «κοιτάζει» το χωριό Γαλατάς της Τροιζηνίας- ο Πόρος όπως και τα υπόλοιπα νησιά του Αργοσαρωνικού θεωρούνταν για πολλά χρόνια νησί του «διήμερου». Αυτή η αντίληψη έχει αλλάξει τελείως τα τελευταία χρόνια. Πια, τα νησιά του Αργοσαρωνικού και φυσικά ανάμεσά τους ο αρχοντικός Πόρος, «πρωταγωνιστούν» δικαίως στις διακοπές Ελλήνων και ξένων επισκεπτών.
Εκδρομή στον Πόρο: Το νησί της γαλήνης και της αρχοντιάς
Ειδικά ο Πόρος «ζει» τις χρυσές του στιγμές την περίοδο της Άνοιξης, τότε που το διάσημο λεμονοδάσος του με τις ανθισμένες λεμονιές πλημμυρίζουν τον αέρα με μεθυστικές ευωδιές. Η κυρίαρχη εικόνα που δίνει το νησί είναι ένας συνδυασμός γαλήνης και αρχοντιάς με βασικά στοιχεία του κάδρου τα ασβεστωμένα σοκάκια, τα νεοκλασικά σπίτια και τα πεύκα που φτάνουν ως τη θάλασσα.
Έχετε κατά νου ότι οι αποστάσεις στον Πόρο είναι μικρές και σταδιακά από την Άνοιξη και μετά γίνεται προσπάθεια οι εσωτερικές μετακινήσεις με αυτοκίνητο, να περιορίζονται στο ελάχιστο. Την τουριστική περίοδο ισχύουν απαγορεύσεις κυκλοφορίας στο κέντρο του νησιού και όσοι επισκέπτες καταφτάνουν σταθμεύουν τα οχήματά τους στο κεντρικό πάρκινγκ του λιμανιού (πορθμείο). Στον Πόρο θα φτάσετε είτε με ferry boat είτε με ιπτάμενο δελφίνι από τον Πειραιά. Η διάρκεια του ταξιδιού είναι 2 ώρες και 15 λεπτά με το συμβατικό πλοίο και μία ώρα με τα ιπτάμενα δελφίνια.
Εκδρομή στον Πόρο: Τι να δείτε και να κάνετε
Το σήμα κατατεθέν του Πόρου είναι το ιστορικό ρολόι του στην ψηλότερη κορυφή του. Χτίστηκε το 1927 και σήμερα «αγκαλιάζεται» από φραγκοσυκιές και πεύκα. Αν ανέβετε ως εδώ- που πραγματικά πρέπει να το κάνετε- θα πάρετε μια θέα σε όλο τον Αργοσαρωνικό η οποία κόβει την ανάσα.
Οι τοιχογραφίες του ζωγράφου Κωνσταντίνου Παρθένη κοσμούν τον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Πόρο
Κάτι που επίσης πρέπει να δείτε είναι οι τοιχογραφίες του ζωγράφου Κωνσταντίνου Παρθένη στον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Γεωργίου κοντά στην παλιά συνοικία «Καστέλλι». Ο ναός αυτός υπήρχε ήδη πριν το 1850 και μάλιστα ήταν ο πρώτος δημοτικός ναός του Πόρου. Στη σημερινή του μορφή, ιδρύθηκε το 1861 και ανοικοδομήθηκε χάρη στις εισφορές των εύπορων κατοίκων του Πόρου. Πρόκειται για μια τρίκλιτη βασιλική με υπερυψωμένο το μεσαίο της κλίτος, με επιβλητικό τρούλο ύψους δεκαπέντε μέτρων. Στο εσωτερικό της εντυπωσιάζουν οι πανέμορφες τοιχογραφίες με την υπογραφή του Κωνσταντίνου Παρθένη. Η επικρατέστερη θεωρία για το πως συνέβη αυτό το «μικρό θαύμα» μέσα στο ναό θέλει τον δήμαρχο εκείνης της εποχής, Γιώργο Μιχαήλ, να απευθύνεται αυτοβούλως στον Κωνσταντίνο Παρθένη, ο οποίος υπήρξε μέγας λάτρης του νησιού και φανατικός παραθεριστής του Πόρου. Ο γνωστός ζωγράφος εργάστηκε στο ναό από τον Μάρτιο έως τον Οκτώβριο του 1907. Ως πρότυπα για τα έργα του χρησιμοποίησε τις αντίστοιχες παραστάσεις των Ναών Μονής Δαφνιού και Ρωσικού (Σωτήρα Λυκοδήμου) της Αθήνας.
Φάρος «Ντάνα», άλλο ένα σημαντικό πολιτιστικό στοιχείο του Πόρου, ο φάρος του νησιού δεσπόζει στην είσοδο του κόλπου του νησιού. Χτίστηκε το 1870 από την Γαλλική Εταιρεία Οθωμανικών Φάρων και είναι ένας από τους πιο όμορφους πετρόκτιστους τετράγωνους φάρους της χώρας μας. Αποτελεί ένα από τα νεότερα μνημεία της ναυτικής ιστορίας της Ελλάδας. Το ύψος του είναι 9 μέτρα. Καθ’ όλη τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου παρέμεινε σβηστός. Το 1952 αντικαταστάθηκαν τα μηχανήματα πετρελαίου με αυτόματο πυρσό ασετυλίνης ο οποίος λειτούργησε μέχρι το 1989, οπότε και αντικαταστάθηκε από σύστημα ηλιακής ενέργειας. Από το 1954 έπαψαν να μένουν στο Φάρο φαροφύλακες και από τότε ο Φάρος είναι αυτόματος. Το 2011 ανακαινίστηκε πλήρως ενώ εξοπλίστηκε με φωτοβολταϊκά συστήματα για την πλήρη ενεργειακή του επάρκεια. Η διαδρομή προς το Φάρο γίνεται από τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο (περίπου 15 λεπτά) και συνεχίζει για λίγο ακόμα μέσα από ένα βατό μονοπάτι.
Ιερό του Ποσειδώνα. Βρίσκεται στη θέση Παλάτια, σε υψόμετρο περίπου 200 μ. Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, εδώ τερμάτισε τη ζωή του ο Αθηναίος ρήτορας Δημοσθένης το 322 π.Χ., για να αποφύγει τη σύλληψή του από τον Αντίπατρο της Μακεδονίας. Με βάση τα αρχαιολογικά ευρήματα, η πρώτη χρήση του χώρου ανάγεται στην Πρώιμη εποχή του Χαλκού και συνεχίζεται χωρίς διακοπή στους ιστορικούς χρόνους. Πέρα από τη λατρεία της κύριας θεότητας του ιερού, τον Ποσειδώνα, υπάρχουν ενδείξεις μιας πολύπλευρης λατρευτικής δραστηριότητας. Όσο για την αρχαιολογική έρευνα του χώρου ξεκίνησε το 1894 από τους Σουηδούς αρχαιολόγους Samuel Wide και Lennart Kjellberg. Σήμερα, από τον ναό σώζεται μόνο η τάφρος της θεμελίωσής του, καθώς και τμήμα του περιβόλου του. Ο ναός ανεγέρθηκε κατά πάσα πιθανότητα στα τέλη του 6ου αιώνα. Ήταν ένας τυπικός δωρικός περίπτερος ναός με 6 κίονες στις στενές και 12 κίονες στις μακριές πλευρές του.
Bίλα Γαλήνη της οικογένειας Δραγούμη. Ανεγέρθηκε το 1894 και φιλοξένησε κατά καιρούς πολύ διάσημες προσωπικότητες της τέχνης και του πνεύματος, όπως ο Μανώλης Καραγάτσης, ο Μαρκ Σαγκάλ, ο Γιώργος Σεφέρης κ.α. Ο τελευταίος έγραφε τα εξής σε μια επιστολή του στον Γιώργο Κατσίμπαλη για αυτό το πανέμορφο οίκημα: «Η "Γαλήνη", το βικτωριανό εκείνο σπίτι, κόκκινο Πομπηίας, μου έδωσε για πρώτη φορά, ύστερα από πολλά χρόνια, το αίσθημα του στερεού σπιτιού, όχι της προσωρινής κατασκήνωσης: αυτής της πραμάτειας που πήρα τη συνήθεια να νομίζω πως δεν κατασκευάζεται πια». Η βίλα «Γαλήνη» σήμερα είναι ιδιωτική κατοικία και δεν ανοίγει την πόρτα της στο κοινό αλλά μπορείτε να την θαυμάσετε από έξω.
Το Λεμονοδάσος, ανατολικά του Γαλατά, συνθέτει ένα μαγικό σκηνικό κι είναι το πιο διάσημο, από όλα τα στολίδια του νησιού. Πρόκειται για έναν λόφο κατάφυτο από λεμονιές, με γραφικά δρομάκια και πολλούς πέτρινους υδρόμυλους (οι περισσότεροι ερείπια). Στην ουσία πρόκειται για πολλά ιδιωτικά κτήματα (περίπου 4 στρεμμάτων το καθένα) Το 1828, υπήρχαν σε αυτό το μέρος που πραγματικά μοιάζει να ανήκει σε πίνακα ζωγραφικής 10.000 λεμονόδενδρα που έδιναν παραγωγή γύρω στα 8 εκατ. τόνους. Τα συγκεκριμένα λεμόνια απολάμβαναν υψηλών τιμών στην αγορά και σε αυτά στηριζόταν ο πλούτος του Πόρου. Το 1873 το δάσος προσβλήθηκε από κομμίωση, με αποτέλεσμα να καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά. Ξαναφυτεύτηκε και οδηγήθηκε πάλι σε ακμή, κυρίως τις μεταπολεμικές δεκαετίες 1950-60 λόγω μεγάλων εξαγωγών προς την τότε Σοβιετική Ένωση, τη Γερμανία, κ.α. Σήμερα, παραμένουν λίγες λεμονιές σε καλλιέργεια.
Πόρος: Οι παραλίες του Πόρου και τα ιστιοπλοϊκά
Εκδρομή στον Πόρο δίχως να ρίξετε τους βουτιές σας, δε γίνεται. Ακολουθούν οι πιο γνωστές και όμορφες παραλίες του νησιού. Μικρό Νεώριο, μικρή αλλά όμορφη παραλία, οργανωμένη και αμμουδερή, με πεύκα που φθάνουν μέχρι τη θάλασσα. Το Μεγάλο Νεώριο βρίσκεται μετά το Μικρό Νεώριο και διαθέτει μια από τις πιο ωραίες αμμουδιές του νησιού.
Πόρος, το λιμανάκι της Αγάπης
Το λιμανάκι της Αγάπης θεωρείται το πιο ρομαντικό μέρος του Πόρου. Το ειδυλλιακό τοπίο απαρτίζουν γαλαζοπράσινα νερά και πεύκα. Η παραλία είναι οργανωμένη με κυλικείο και ξαπλώστρες.
Ο Γερολιμένας είναι απόμερη, όχι οργανωμένη παραλία, με βότσαλο και παρθένα ομορφιά. Το Κανάλι είναι οργανωμένη, με πολύ ωραία αμμουδιά, cafe, snack bar και κοντά στην χώρα - μπορείτε να πάτε με τα πόδια.
Πόρος, παραλία Ασκέλι
Το Ασκέλι είναι επίσης πολύ οργανωμένη και περιτριγυρισμένη από bar, ταβέρνες και εστιατόρια. Επίσης εδώ υπάρχει γήπεδο beach volley αλλά και δυνατότητα θαλάσσιων σπορ. Ο Πόρος είναι σημείο αναφορά και για τα ιστιοπλοϊκά που επιλέγουν τα νησιά του Αργοσαρωνικού για διακοπές με σκάφος.
Εκδρομή στον Πόρο, το νησί της τέχνης
Στον ειδυλλιακό Πόρο έχουν γυριστεί ελληνικές ταινίες, όπως το «Τύφλα να' χει ο Μάρλον Μπράντο» με τον Θανάση Βέγγο αλλά και ένα μέρος της ταινίας «Η Αλίκη στο Ναυτικό». Σήμερα, οι παραθεριστές βλέπουν νέες και vintage ταινίες στον προσεγμένο θερινό κινηματογράφο Cine Diana.
Ιδανικός αποχαιρετισμός -ή μάλλον ζέσταμα για την αύρα και την ατμόσφαιρα που θα κερδίσετε όταν πάτε εκδρομή στον Πόρο- με τα λόγια του Γιώργου Σεφέρη από το βιβλίο «Κίχλη» που έγραψε ένα καλοκαίρι που έμενε στη Βίλα Γαλήνη: «Η ατμόσφαιρα του Πόρου μ’ έχει κερδίσει πέρα για πέρα. Μ’ αρέσει αυτός ο κόσμος, τόσο κλειστός, που η αυγή φέρνει το φως και στους αθανάτους. Περίπατος στο φάρο. Μεταλλικά χρώματα στη θάλασσα. Ο Πόρος έχει κάτι από τη Βενετιά …με πολλά μάγια βέβαια, κάτι από ένα λάκκο λαγνείας, με το φεγγάρι από πάνω, και, όλη μέρα, με το χαλκό της μουσικής του Προγυμναστηρίου».
