Τα Κύθηρα είναι ένα σύνολο από παραμυθένια μέρη.
Το παραμύθι στα Κύθηρα σαν να μην τελειώνει. Λίγο πιο κάτω από τον Μυλοπόταμο το σκηνικό αλλάζει. Μοιάζει να γίνεται απόκοσμο, υποβλητικό..
Η διαδρομή προς την Κάτω Χώρα
Αφήνω τον Μυλοπόταμο την ώρα που αρχίζει να γεμίσει από επισκέπτες και ακολουθώ κατηφορική πορεία. Ο δρόμος στενεύει και το αυτοκίνητο ίσα που χωράει. Η διαδρομή μπορεί να είναι σύντομη, είναι όμως εντυπωσιακή. Θαυμάζω την αρχιτεκτονική και τα χρώματα των σπιτιών, περνώ ανάμεσα από σπίτια εγκατελειμένα, σπίτια με ζωή, σπίτια που νομίζεις ότι ξεπήδησαν από κινηματογραφική ταινία. Ο στενός δρόμος καταλήγει σε ένα μικρό πλάτωμα μπροστά από ένα ορθογώνιο κτίριο. Το πέτρινο κτίριο ήταν κάποτε σχολείο και το πλάτωμα που βρίσκεται μπροστά του ήταν η αυλή, όπου έπαιζαν τα παιδιά.
Το κάστρο της Κάτω Χώρας
Πίσω από τα σπίτια του οικισμού της Κάτω Χώρας κρύβεται ένα κάστρο. Ενα τειχισμένο οικιστικό σύνολο στο χείλος ενός βαράθρου. Η πύλη του διακοσμείται από το φτερωτό λιοντάρι, σύμβολο της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, όπου και αναγράφεται και η ημερομηνία κατασκευής του κάστρου. Το χωριό που κάποτε ήταν εδώ πρέπει να ήταν πολύ όμορφο και νοικοκυρεμένο. Με διόροφα σπίτια βενετσιάνικης αρχιτεκτονικής. Πρέπει να περιπλανηθείς σ' αυτή την κρυφή γωνιά των Κυθήρων, να χαθείς. Μόνο έτσι θα κάνεις ένα ταξίδι στον χρόνο στο ενετικό παρελθόν του νησιού. Αν πας μέχρι την άκρη του κάστρου, θα σου αποκαλυφθεί και μια μοναδική θέα.
Το Σπήλαιο της Αγίας Σοφίας
Αφήνω πίσω μου το κάστρο εντυπωσιασμένος και κατευθύνομαι στην δυτική μεριά του νησιού σε ένα τοπίο άγριο. Συνεχίζω με τα πόδια από καλοφροντισμένο μονοπάτι για το Σπήλαιο του Μυλοποτάμου ή αλλιώς το Σπήλαιο της Αγίας Άννας. Κατόπιν συνεννόησης, πήρα το κλεδί από το καφενείο. Το Σπήλαιο είναι ηλικίας 4.000.000 ετών και η είσοδός του είναι 60 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Εννιά μέτρα μετά την είσοδο μπορείς να δεις το Ιερό της Αγίας Σοφίας, τον Αγιο Θεόδωρο των Κυθήρων και το λουτρό της Αφροδίτης. Μία εμπειρία πραγματικά μοναδική.
Ο Λιμνιώνας
Ο ήλιος οδεύει προς τη δύση του και εγω πάω προς το Λιμνιώνα για να τον αποχαιρετήσω. Ο Λιμνιώνας είναι μια μικρή παραλία με άμμο και βοτσαλάκι. Εχει ησυχία την ώρα του δειλινού και απολαμβάνω το θέαμα, καθώς ο ήλιος σκύβει να φιλήσει την θάλασσα.
ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ:
