Η Αττική είναι γεμάτη από γωνιές άγνωστες στους περισσότερους κατοίκους της. Μια από αυτές βρίσκεται στη δυτική Αττική και συγκεκριμένα στην Ελευσίνα. Εκεί λοιπόν υπάρχουν κάποια βράχοι που δημιουργούν μια σπηλιά. Ο βράχος αυτός λοιπόν που στέκει εκεί ονομάζεται αγέλαστος πέτρα και η μυθολογία αναφέρει κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί.
Ο βράχος, η σπηλιά και ο μύθος στην Αττική
Ο τόπος αυτός στην Ελευσίνα θεωρούταν ιερός. Κι αυτό γιατί σύμφωνα με την παράδοση η Δήμητρα κάθισε εκεί για να ξαποστάσει και να μοιρολογήσει την κόρη της Περσεφόνη που την άρπαξε ο Πλούτωνας. Τι σχέση έχει όμως η σπηλιά που αναφέραμε; Ο Γερμανός αρχαιολόγος Όττο Ρούμπενζον, και όχι μόνο αυτός, υποστήριζε την άποψη ότι η «αγέλαστος πέτρα» αποτελείτο από σειρά τριών βράχων που έδειχναν την είσοδο μιας σπηλιάς. Αυτή λοιπόν θεωρείτο ότι ήταν μία από τις εισόδους για τον κάτω κόσμο.
Οι τρεις βράχοι συνοδεύονταν και από τρεις πηγές νερού, τις Ανθίων, Πανθίων και Καλλίχρονον. Εκεί λοιπόν είναι και το Πλουτώνιον, ο ναός προς τιμήν του Άδη που θεωρείται ότι ήταν το πέρασμα στον Κάτω Κόσμο.
Πρόκειται για ένα αβαθές σπήλαιο με λαξευμένα σκαλοπάτια που οδηγούν στο εσωτερικό του. Οι σκοτεινές κόγχες και οι αινιγματικές σχισμές του βράχου στα πίσω τοιχώματα του σπηλαίου οδήγησαν τους αρχαίους Ελευσίνιους στο να τα θεωρούν ως περάσματα στον Κάτω Κόσμο, στον σκοτεινό κόσμο των σκιών, τον Άδη.
Έτσι, το σπήλαιο χαρακτηρίστηκε ως Πλουτώνιο, συνδεόμενο δηλαδή με τη λατρεία του Θεού του Κάτω Κόσμου Πλούτωνα.
Η Ελευσίνα και ο αρχαιολογικός της χώρος
Πηγή φωτογραφίας: www.elculture.gr
Η Ελευσίνα είναι μια πόλη που έχει περάσει πολλές φορές ακμή και παρακμή. Οι κάτοικοί της, εκεί στην καρδιά της πόλης τους, δίπλα σε αστικά και βιομηχανικά ερείπια, παίρνουν μια ανάσα διαφορετική σ’ ένα περιβάλλον αναλλοίωτο και μυστηριακό μέσα στους αιώνες. Ο λόγος για τον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας. Και ποιος δεν ξέρει βέβαια τα περίφημα «Ελευσίνια Μυστήρια»; Επρόκειτο για τις μεγάλες γιορτές την άνοιξη, το μήνα των ανθεστηρίων και το φθινόπωρο. Στη μύηση αποκλείονταν οι ένοχοι φόνου, οι ιερόσυλοι και εκείνοι που δε μιλούσαν την ελληνική γλώσσα. Οι μύστες επέστρεφαν στους τόπους τους ηθικά βελτιωμένοι, ευτυχισμένοι, με μειωμένο φόβο για το θάνατο και αυξημένη ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.
Πηγή εξωτερικής φωτογραφίας: Klaus-Peter Simon
Μερέντα: Αυτό είναι το άγνωστο βουνό στην Αττική
