Σήμερα πάμε εκδρομή στην πίσω αυλή της Παρνηθας, τα Δερβενοχώρια!
Στις δυτικές απολήξεις της Πάρνηθας, στέκει αιώνες τώρα σαν άγρυπνος φρουρός της Αθήνας το ωραιότερο οχυρό της Αττικής, το κάστρο της Φυλής. Aυτό έχω ως αφετηρία για ένα οδοιπορικό πέρα από το φυσικό βόρειο τείχος της πόλης.
Πώς να πας
Περίπου 26 χιλιόμετρα από την Αθήνα και 10 χιλιόμετρα από την Φυλή, μια πινακίδα στα δεξιά με καθοδηγεί για το περίφημο κάστρο της. Ο δρόμος δεν είναι αρκετά φαρδύς, είναι όμως καλός. Φυσικό προπύργιο της Αττικής από Βορρά, η Πάρνηθα έπαιζε σπουδαίο αμυντικό ρόλο, όπως επιβεβαιώνουν πολυάριθμα λείψανα οχυρώσεων.
Σε υψόμετρο 687 μέτρων στα δυτικά του βουνού ήλεγχε το πέρασμα προς τη Βοιωτία. Εχουν εντοπιστεί τουλάχιστον 11 φρούρια και φρυκτωρίες, δηλαδή πύργοι αναμετάδοσης σημάτων με φωτιές.
Εχω έλθει στο καστλ μπλάκ της Αθήνας, το ωραιότερο και σπουδαιότερο οχυρό της Αττικής: το κάστρο της Φυλής.
Επιστρέφω στον ασφαλτόδρομο την ώρα που ο ήλιος είναι ήδη ψηλά και η ψύχρα έχει κάπως υποχωρήσει.
Περνάω από μια συστοιχία από μεγάλες ανεμογεννήτριες και από μια ασφάλτινη ευθεία μπαίνω στο οροπέδιο που είναι τα Δερβενοχώρια.
Τα χωριά Στεφάνη, Πράσινο, Πάνακτος, Πύλη και Σκούρτα.
Η συστάδα των 5 χωριών πήρε την ονομασία της από την τουρκική λέξη ντερβέν. Είναι γεωγραφικός προσδιορισμός στενής διάβασης διαμέσου ορεινών όγκων. Σημαίνει δε και είσοδο έξοδο προς ευρύτερη περιοχή. Επί της υποδοχής στα αριστερά είναι η Στεφάνη. Το χωριό έχει έναν νοικοκυρεμένο πυρήνα, με φρεσκοπλατοστρωμένο κεντρικό δρόμο που διασχίζει την πλατεία, στην οποία λειτουργούν δυο τρεις ταβέρνες.
Το Πράσινο, είναι μια σταλιά χωριό. Εχει μόλις 53 μόνιμους κατοίκους και είναι πλάι πλάι με το χωριό Πάνακτο. Ο Πάνακτος με τους 100 κατοίκους είναι στις παρυφές ενός υψώματος και πήρε την ονομασία του από το οχυρό που υπάρχει στην κορυφή του. Συνεχίζω για την Πύλη. Στο χωριό των περίπου 700 κατοίκων έγινε μια από τις σημαντικότερες μάχες επί κατοχής ανάμεσα σε ένα επίλεκτο λόχο των ναζί και κατοίκων του χωριού και ανταρτών.
Το κεφαλοχώρι της περιοχής είναι τα Σκούρτα με τους σχεδόν 1000 κατοίκους. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις διότι τα Σκούρταείναι ευρέως γνωστά από το παρελθόν και λόγω του ράλυ Ακρόπολις. Φτάνω στην περιοχή της Δαφνούλας με δύο υποστατικά και τρεις στάνες.
Ο λόγος που ήρθα εδώ βρίσκεται μετά από αυτό το πράσινο λιβάδι. Εκείνο το πετρογέφυρο. Στέκει σιωπηλό πάνω από τα νερά του Ασωπού. Ολο αυτό το οδοιπορικό έγινε για ακριβώς αυτό εδώ το σημείο. Το γεφύρι πάνω από τον ποταμό Ασωπό. Δεν θα μπορούσα να ήμουν πουθενά αλλού παρά εδώ την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
