Καλλονή: Ένα χωριό όνομα και πράγμα

Ένα μικρό χωριό σαν ζωγραφιά...

Αγγίζει τα 1.000 μέτρα υψόμετρο και βρίσκεται μέσα σε ένα καταπράσινο και πανέμορφο τοπίο. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι η αρχιτεκτονική του. Η πέτρα και τα κτήρια που είναι αποτέλεσμα των έμπειρων μαστόρων της περιοχής εξηγούν γιατί αυτός ο παραδοσιακός οικισμός στα Γρεβενά ονομάζεται Καλλονή. Σπίτια παραδοσιακά χτισμένα με πέτρα και πλακόστρωτοι δρόμοι δημιουργούν ένα μοναδικό σκηνικό σαν από ταινία.

Καλλονή: Ένα χωριό όνομα και πράγμα

Η Καλλογή είναι το χωριό που θα επισκεφθείς όταν θα κάνεις μια αρκετών ημέρων εξόρμηση στην περιοχή της Πίνδου. Για να θαυμάσεις τη Βάλια Κάλντα, να φας καλό φαγητό στη Σαμαρίνα και να περπατήσεις σε μοναδικής ομορφιάς μονοπάτια. Εκεί που γίνεσαι ένα με τη φύση και η ψυχή σου γαληνεύει. Η μικρή Καλλονή είναι ένα χωριό μπορεί όχι τόσο γνωστό αλλά ιδιαιτέρως γραφικό που αξίζει την προσοχή σου. Περπατώντας στα πλακόστρωτα στενά θα κάνεις σίγουρα μια στάση στην κεντρική πλατεία και θα πιείς νερό από την εντυπωσιακή και ξακουστή πετρόχτιστη βρύση. Όποια εποχή κι αν βρεθείς εκεί θα γευτείς το κρυστάλλινο νερό της.

Ένα από τα σημαντικά θρησκευτικά αξιοθέατα του χωριού είναι επίσης η εκκλησία του Αγίου Νικολάου η οποία χτίστηκε το 1864 και έχει σπάνιες αγιογραφίες. Παρά το μικρό του μέγεθος, το χωριό έχει κατοίκους που το αγαπούν και αυτό φαίνεται στις λεπτομέρειες. Αυτό που μας κέντρισε το ενδιαφέρον είναι πόση σημασία δίνουν στην τέχνη και την παράδοσή τους. Έχουν, λοιπόν, δημιουργήσει ένα λαογραφικό μουσείο με παλιά αντικείμενα και εργαλεία. Παρόμοια αγάπη για την τέχνη είχαμε συναντήσει και μας είχε εντυπωσιάσει στο χωριό Ελληνικό Ιωαννίνων. Μπορείς να διαβάσεις περισσότερα γι’ αυτό ΕΔΩ.

Αν βρεθείς στα Γρεβενά…

Η ευρύτερη περιοχή των Γρεβενών είναι γνωστή για τη γαστρονομία της και συγκεκριμένα για τα μανιτάρια της. Όπως καταλαβαίνεις δεν γίνεται να μην δοκιμάσεις αν βρεθείς εκεί. Υπάρχουν πολλά ακόμη παραδοσιακά προϊόντα που θα βρεις για να δοκιμάσεις και να πάρεις μαζί σου στην επιστροφή. Ανάμεσα στα τυριά, έχουμε ξεχωρίσει το ανεβατό και το κεφαλοτύρι αλλά δεν φεύγουμε ποτέ χωρίς χειροποίητα ζυμαρικά και σπιτικά γλυκά του κουταλιού.