Τρεχούμενα νερά, καταπράσινο τοπίο και ο ήχος της προσευχής από τους μοναχούς. Αυτή είναι η εικόνα που αντικρίζεις φτάνοντας στη μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μολυβδοσκέπαστης στην Κόνιτσα. Μόλις 400 μέτρα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Εκεί που ο ποταμός Σαραντάπορος συναντά τον Αώο και συνεχίζουν μαζί το ταξίδι τους…
Η παράδοση αναφέρει ότι το μοναστήρι ιδρύθηκε από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πωγωνάτο τον 7ο αιώνα. Το όνομα της μονής οφείλεται στα φύλλα μολύβδου, δηλαδή τις μολύβδινες πλάκες που σκέπαζαν παλιά τη στέγη της. Αυτό το μολύβι βέβαια δεν υπάρχει πια. Αφαιρέθηκε από τους Τούρκους κάνοντας την μονή, ωστόσο, σήμερα γνωστή με αυτό το όνομα. Πρόκειται για ένα μοναστήρι που έχει δεχθεί πολλές λεηλασίες και καταστροφές.
Μετά από απόπειρες των Γερμανών να την κάψουν, τον Ιούλιο του 1943 η μονή βομβαρδίστηκε από τους Ναζί. Το αποτέλεσμα ήταν να καούν τα κελιά και η τραπεζαρία και να λεηλατηθεί το καθολικό της. Μαζί καταστράφηκαν πολλά χειρόγραφα και κειμήλια.
Το Ιερό Σπήλαιο που έπαιξε μεγάλο ρόλο στη διάδοση του Χριστιανισμού
Από τότε έχουν γίνει πολλές και σημαντικές προσπάθειες ανακαίνισης. Οι μοναχοί που ζουν εκεί κάνουν καθημερινά εργασίες για τη διατήρηση της καλής κατάστασης της μονής.
Μπαίνοντας στο μοναστήρι θα συναντήσεις ένα μεγάλο, περιποιημένο και γεμάτο λουλούδια προαύλιο. Στην αυλή της μονής βρίσκεται επίσης ο τάφος του Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανού. Η ψυχή του επισκέπτη είναι έτοιμη να ζήσει στιγμές κατάνυξης.
Αν επισκεφτείτε την μονή της Μολυβδοσκέπαστης, μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το ομώνυμο χωριό. Η θέα θα σας ανταμείψει
Οι προσευχές από τις δύο πλευρές των συνόρων
Αυτό που κάνει το μοναστήρι να ξεχωρίζει εδώ και αιώνες είναι το σημείο που έχει χτιστεί. Στους πρόποδες της Νεμέρτσικας. Μόλις 400 μέτρα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Ενα σημείο προσευχής για τους χριστιανούς και από τις δύο πλευρές των συνόρων.
Δεν είναι λίγες οι μαρτυρίες για πιστούς που έφταναν πριν λίγα χρόνια με γαϊδουράκια ή ακόμη και με τα πόδια από την άλλη πλευρά των συνόρων τον Δεκαπενταύγουστο. Μόνο για μια προσευχή. Για να ανάψουν ένα κερί. Να αφήσουν ένα τάμα στην εικόνα της Παναγίας. Να εξομολογηθούν στους μοναχούς, να ακούσουν τη συμβουλή τους.
Το χωριό Μολυβδοσκέπαστο
Πότε να πάτε: Η μονή είναι επισκέψιμη όλο το χρόνο. Καλύτερα, ωστόσο, να αποφύγετε να πάτε ημέρα Τετάρτη οπότε και συνήθως παραμένει κλειστή. Το βράδυ της Ανάστασης αν πάτε λίγο νωρίτερα θα δείτε το Άγιο Φως να φτάνει μπροστά στα μάτια σας. Οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα σε ένα κατανυκτικό περιβάλλον που δύσκολα περιγράφεται.
Το σπίτι που μεγάλωσε ο Αγιος Παΐσιος
