Πέντε μαρτυρικά χωριά που γνώρισαν τη θηριωδία των Γερμανών

Ογδόντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το τέλος της γερμανικής Κατοχής και κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει ξεχάσει τη ναζιστική θηριωδία που γνώρισαν τα μαρτυρικά ελληνικά χωριά, όμοιά της σπάνια συναντάμε στα χρονικά. Οι χαροκαμένοι Έλληνες που πάλευαν με την πείνα και την επιβίωσή τους, γνώρισαν από πρώτο χέρι την απάνθρωπη εκδικητική μανία των κατακτητών και τη λύσσα τους για εξόντωση, φτάνοντας στο σημείο να πυρπολούν ολόκληρα χωριά και να σφαγιάζουν αδιακρίτως τους κατοίκους. Μωρά που βύζαιναν ακόμη, παιδιά, γυναίκες, γέροι κανείς τους δεν γλίτωσε από τη μανία των Ναζί.

Τα μαζικά εγκλήματα τους κατά του άμαχου ελληνικού πληθυσμού απλώθηκαν σε όλη την επικράτεια της χώρας, από την Κρήτη μέχρι και τη Βόρεια Ελλάδα κι εκατοντάδες είναι τα μαρτυρικά χωριά που καταστράφηκαν ολοσχερώς από τους Γερμανούς, οι οποίοι αδιακρίτως σφαγίασαν τον άμαχο πληθυσμό.

Από τα απεχθέστερα εγκλήματα των Γερμανών όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη, ήταν αναμφίβολα το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων τον Δεκέμβριο του 1943, σε αντίποινα της αντιστασιακής δράσης του ΕΛΑΣ. Εκτελέστηκε σχεδόν όλος ο αντρικός πληθυσμός των Καλαβρύτων 12 έως 65 ετών από στρατιώτες της Γερμανικής 117ης Μεραρχίας Καταδρομών, στο πλαίσιο της «Επιχείρησης Καλάβρυτα».

Το μνημείο στα Καλάβρυτα θα θυμίζει πάντα τη θηριωδία των Γερμανών

Σύμφωνα με τις πηγές εκτελέστηκαν 511 Καλαβρυτινοί και μόνο 13 σώθηκαν, με σοβαρά τραύματα, από τύχη, γιατί τους πλάκωσαν άλλα πολλά πτώματα, γλιτώνοντας ακόμα και την χαριστική βολή που οι Γερμανοί φρόντιζαν να ρίχνουν στα πτώματα για να βεβαιωθούν ότι τους εκτέλεσαν. Εκείνη την αποφράδα μέρα της 13ης Δεκεμβρίου σταμάτησαν και οι δείκτες του ρολογιού στο καμπαναριό των Καλαβρύτων. Η ώρα έδειχνε 14:33. Δεν επισκεύασαν ποτέ το ρολόι. Το άφησαν σε αυτή την ώρα «μηδέν» για να θυμίζει στις επόμενες γενιές τη θηριωδία των Ναζί στη μαρτυρική πόλη.

Αλλά δυστυχώς, στα 3,5 χρόνια της γερμανικής Κατοχής και άλλα μέρη γνώρισαν ανάλογες θηριωδίες. Πάμε να δούμε πέντε μαρτυρικά ελληνικά χωριά.

→ Ο πρώτος Έλληνας στρατιώτης που έπεσε στη μάχη στο έπος του ’40

Πέντε μαρτυρικά ελληνικά χωριά που γνώρισαν τη θηριωδία των Γερμανών

1 Κοντομαρί Χανίων (2 Ιουνίου 1941)

Κοντομαρί, Κρήτη - Γερμανοί 1941 — Στο Κοντομαρί Χανίων τον Ιούνιο του 1941 έγινε από τους Γερμανούς η πρώτη μαζική εκτέλεση άμαχου πληθυσμού

Η πρώτη μαζική εκτέλεση άμαχου πληθυσμού από τους Γερμανούς καταγράφεται σε ένα μικρό χωριό των Χανίων πολύ κοντά στο Μάλεμε, το Κοντομαρί. Αμέσως μετά την επίσημη λήξη της δεκαήμερης Μάχης της Κρήτης που συγκλόνισε όλον τον κόσμο, άρχισαν τα αντίποινα των Γερμανών και το Κοντομαρί ήταν το πρώτο που μαρτύρησε στα χέρια των παράφρονων κατακτητών.

Στις 2 Ιουνίου 1941 απόσπασμα γερμανών αλεξιπτωτιστών εκτελεί 23 άνδρες, ηλικίας 18 έως 50 ετών. Τα ξημερώματα της 2ας Ιουνίου τέσσερα φορτηγά γεμάτα με γερμανούς αλεξιπτωτιστές από το 3ο Τάγμα του 1ου Αερομεταφερόμενου Συντάγματος της Λούφτβαφε και υπό τις διαταγές του υπολοχαγού Χόρστ Τρέμπες, περικύκλωσαν το χωριό. Άντρες, γυναίκες και παιδιά συγκεντρώθηκαν δια της βίας στην πλατεία του χωριού. Μετά επιλέχθηκαν κάποιοι άντρες, ενώ τα γυναικόπαιδα αφέθηκαν ελεύθερα. Οι αλεξιπτωτιστές τους οδήγησαν στον διπλανό ελαιώνα, όπου και τους εκτέλεσαν.

2 Κάνδανος Χανίων (3 Ιουνίου 1941)

Το πρώτο χωριό σε όλη την Ευρώπη που εκθεμελίωσαν οι Γερμανοί, ήταν η Κάνδανος, στο νομό χωριό Χανίων. Αφού εκτέλεσαν τους άντρες στο Κοντομαρί συνέχισαν την εκδικητική τους μανία εναντίον των λιγοστών κατοίκων της Κάνδανου, οι οποίοι με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν, αντιστάθηκαν ηρωικά κατά τη διάρκεια της Μάχης της Κρήτης.

Στις 3 Ιουνίου 1941, βομβάρδισαν ανελέητα το χωριό, εκθεμελιώνοντάς το, ενώ εκτέλεσαν μαζικά τους 180 κατοίκους του. Μάλιστα, απαγόρευσαν με ποινή θανάτου την επίσκεψη του χώρου, καθώς και την ανοικοδόμησή του. Αποχωρώντας από το χωριό, έγραψαν σε πινακίδα: «Εδώ υπήρχε η Κάνδανος. Κατεστράφη προς εξιλασμόν της δολοφονίας 25 Γερμανών στρατιωτών».

3 Η σφαγή του Διστόμου (10 Ιουνίου 1944)

Αν ένα μέρος «συναγωνίζεται» τα Καλάβρυτα ως προς τις φρικαλεότητες των Γερμανών, δίχως άλλο είναι το μαρτυρικό Δίστομο, όπου άλλη μια εκκαθαριστική επιχείρηση των ναζί κατά του ελληνικού αντάρτικου έμελλε να εξελιχθεί σε πράξη αντιποίνων. Το πρωινό της 10ης Ιουνίου, οι τρεις γερμανικοί λόχοι που επιχειρούσαν στην περιοχή εντόπισαν αντάρτες του ΕΛΑΣ στο γειτονικό χωριό Στείρι, αν και έπεσαν στην ελληνική παγίδα, οπότε αναγκάστηκαν σε οπισθοχώρηση, μετρώντας αρκετές απώλειες.

Σειρά είχε τώρα η εκδίκηση των κατακτητών απέναντι στον εύκολο στόχο, τα γυναικόπαιδα και τους ηλικιωμένους. Οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και άρχισαν να σφαγιάζουν αδιακρίτως και ήταν τόσο παροιμιώδης η μανία τους που από το μακελειό δεν γλίτωσε κανείς, ενώ προχώρησαν σε σοκαριστικές φρικαλεότητες. Αποκεφάλισαν τον ιερέα του χωριού, εκτέλεσαν βρέφη, ξεκοίλιασαν έγκυες γυναίκες κι άλλες βιάστηκαν. Σταμάτησαν μόνο όταν έπεσε το σκοτάδι. Φεύγοντας, έκαψαν ολοσχερώς το χωριό, ενώ δολοφονούσαν εν ψυχρώ όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο της επιστροφής.

Οι νεκροί του Διστόμου έφτασαν τους 228 (117 γυναίκες και 111 άντρες), ανάμεσά τους και 53 παιδιά κάτω των 16 ετών, σε μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων των Γερμανών στην Ελλάδα. Η γερμανική θηριωδία έγινε γνωστή μέσω του BBC στον υπόλοιπο κόσμο, προκαλώντας την κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης.

4 Η σφαγή της Κλεισούρας Καστοριάς (5 Απριλίου 1944)

Άλλη μια ναζιστική κτηνωδία στην πιο αποτρόπαια μορφή της έλαβε χώρα στην Κλεισούρα Καστοριάς, όταν η 4η Τεθωρακισμένη Μεραρχία των SS επιδόθηκε με πρωτοφανή ακόμα και για τους ίδιους αγριότητα στην ανελέητη σφαγή των γυναικόπαιδων που είχαν παραμείνει στην ιστορική κωμόπολη.

Το βράδυ της 4ης Απριλίου 1944, ομάδα ανταρτών στρατοπέδευσαν στην Κλεισούρα και το επόμενο πρωί επιτέθηκαν σε διερχόμενη γερμανική φάλαγγα. Οι άντρες του χωριού, γνωρίζοντας για τα καλά την εκδικητική μανία των Γερμανών, έφυγαν από αυτό για να σωθούν σε περίπτωση αντιποίνων. Και πράγματι το ίδιο απόγευμα κατέφτασαν στην Κλεισούρα οι Γερμανοί που δεν πτοήθηκαν καθόλου.

Εφορμούσαν στα σπίτια σκοτώνοντας, βιάζοντας τις γυναίκες, και καίγοντας μετά τα πάντα. Ναζί και Βούλγαροι της γερμανικής πολιτοφυλακής έσπειραν τον όλεθρο. Απολογισμός; Περίπου 280 γυναικόπαιδα βρήκαν φρικτό θάνατο. Και ήταν τέτοιες οι φρικαλεότητες που ακόμη και ο πολιτικός εντεταλμένος του Γ’ Ράιχ στα Βαλκάνια χαρακτήρισε την εκδικητική επιχείρηση στην Κλεισούρα «λουτρό αίματος», τονίζοντας πως παρενέβησαν τις πάγιες διαταγές περί αντιποίνων!

5 Σέρβια Κοζάνης (6 Μαρτίου 1943)

Ακόμα ένα μέρος που μαρτύρησε κατά τη γερμανική Κατοχή ήταν και τα Σέρβια, η πανέμορφη κωμόπολη της Κοζάνης. Ήταν 2 Μαρτίου όταν έφτασε η είδηση ότι μία φάλαγγα Ιταλών από τη Λάρισα σπεύδει να βοηθήσει τους συμπατριώτες τους που μάχονταν στο Φαρδύκαμπο. Στο μεταξύ κυκλοφορεί η είδηση πως οι αντάρτες έκαψαν τη γέφυρα του Αλιάκμονα για να εμποδίσουν το πέρασμα των Ιταλών.

Οι κάτοικοι των Σέρβιων άρχισαν να ανησυχούν από τον αόρατο κίνδυνο που απειλούσε την κωμόπολη. Ξεκίνησαν να την εγκαταλείπουν, αναζητώντας καταφύγιο στις γύρω περιοχές, καθώς έβλεπαν να έρχεται να έρχεται το κακό. Πίσω έμειναν καμιά 50αρια κυρίως ανημποροι ηλικιωμένοι. Στις 6 Μαρτίου του 1943, τα ιταλικά στρατεύματα, μπήκαν στα Σέρβια και έκαψαν τα σπίτια, εκκλησίες, το σχολείο και σκότωσαν τους ηλικιωμένους. Μόνο το ορφανοτροφείο και 2 - 3 σπίτια γλίτωσαν από τη μανία των κατακτητών.

Μετά την καταστροφή των Σερβίων από τους Ιταλούς οι οποίοι συνθηκολογούν και αποχωρούν από την περιοχή, το έγκλημα ολοκληρώνουν οι Ναζί. Τον Οκτώβριο του 1944 οι Γερμανοί φεύγουν από τα Σέρβια, αφού καίνε πρώτα το ορφανοτροφείο. Η μαρτυρική κωμόπολη της Κοζάνης υπέστη τις μεγαλύτερες ζημιές, από κάθε άλλη πόλη, καθώς στο τέλος έμειναν στάχτες και αποκαΐδια...