Το Κάστρο της Ρόδου συγκαταλέγεται ανάμεσα στα μεγαλύτερα και πιο καλοδιατηρημένα κάστρα του κόσμου.
Φτάνοντας με το πλοίο στην πόλη της Ρόδου και κατευθυνόμενος προς την οδό των Ιπποτών που είναι ο κύριος δρόμος δίπλα από το λιμάνι, δεν γίνεται να μην προσέξεις το «σήμα κατατεθέν» του νησιού. Το επιβλητικό Κάστρο με την τεράστια πύλη υψώνεται μπροστά σου με αρχοντιά, προ(σ)καλώντας σε για μια γοητευτική περιήγηση στην ιστορία του.
Καθώς θα αρχίσεις να περιπλανιέσαι, θα παρατηρήσεις πολλές γέφυρες που ενώνονται με διαφορετικά κτήρια του κάστρου. Όμως υπάρχουν και πολλές
υπόγειες στοές οι οποίες συνδέονται μέσα από τάφρους. Οι περισσότερες ήταν
μυστικές και οι κάτοικοι μετακινούνταν προς την εσωτερική μεσαιωνική πόλη ή σε άλλα μέρη πιο μακρινά, μέσα από αυτές.
Σήμερα ελάχιστες είναι επισκέψιμες για τον κόσμο, καθώς οι περισσότερες έχουν καταρρεύσει ή μπαζωθεί. Ένας μεγάλος αριθμός στοών δημιουργήθηκε κατά την κατασκευή του κάστρου από τους Ιωαννίτες Ιππότες, τον 14ο αιώνα μ.Χ. ή, αλλιώς, τους ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη. Η εξουσία τους τους στο νησί διήρκησε από το 1309 μέχρι το 1522.
Στη διάρκεια των δύο περίπου αιώνων, οι Ιππότες έδειξαν τη μεγάλη εμπειρία τους στην κατασκευή και λειτουργία φρουρίων στους Αγίους Τόπους. Το κάστρο της Ρόδου το οποίο έχει μείνει σχεδόν αλώβητο από το πέρασμα του χρόνου, κτίστηκε κατά την πρακτική όλων σχεδόν των Μεσαιωνικών πόλεων οι οποίες ακολούθησαν ως πρότυπο τα Θεοδοσιανά Τείχη της Κωνσταντινούπολης.
Μέσα στους αιώνες, πέρασαν πολλοί κατακτητές οι οποίοι μπορεί να μην επέφεραν ουσιαστικές αλλοιώσεις στο κάστρο, όμως άφησαν το στίγμα τους. Σημαντικότερος, ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, η πολιορκία του οποίου το 1522 σήμανε το τέλος της εποχής των παραδοσιακών κάστρων αλλάζοντας έτσι το τοπίο -κυριολεκτικά- των Ευρωπαϊκών οχυρώσεων.
Όταν οι Οθωμανοί κατέλαβαν την πόλη, δεν γκρέμισαν τα τείχη αλλά τα
επισκεύασαν. Παράλληλα δεν παρέλειψαν τη συντήρησή τους στη διάρκεια των τεσσάρων αιώνων που κράτησε η κυριαρχία τους. Από την άλλη πλευρά όμως, δεν έκαναν καμία προσθήκη, ούτε κάποια σημαντική τροποποίηση της οχύρωσης.
Οι εργασίες των οχυρώσεων του κάστρου σταμάτησαν για πάντα παγώνοντας το χρόνο στο μακρινό 1522. Με αυτό τον τρόπο η Ρόδος σήμερα πρεσβεύει
παγκοσμίως ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της μετάβασης από τον παραδοσιακό τρόπο κατασκευής κάστρων σε έναν νέο τύπο προσαρμοσμένο στην εποχή των πυροβόλων όπλων.
Το 1912 η Ρόδος κατελήφθη από τους Ιταλούς, και το 1949, μαζί με όλα τα νησιά των Δωδεκανήσων, ενώθηκε με την Ελλάδα.
Το 1988, η UNESCO ανακήρυξε τη Ρόδο ως “πόλη παγκόσμιας κληρονομιάς”.
