Το Κάστρο της Ρόδου συγκαταλέγεται μέσα στα μεγαλύτερα και πιο καλοδιατηρημένα κάστρα του κόσμου.
Το Κάστρο
Φτάνοντας με το πλοίο στην Χώρα της Ρόδου και κατευθυνθείς προς την οδό των Ιπποτών που είναι ο κύριος δρόμος δίπλα από το λιμάνι, δεν γίνεται να μην προσέξεις το σήμα κατατεθέν του νησιού. Το επιβλητικό Κάστρο με την τεράστια πύλη υψώνεται μπροστά σου με αρχοντιά και σε προκαλέι να το περπατήσεις.
Καθώς θα αρχίσεις να περιπλανιέσαι θα παρατηρήσεις πολλές γέφυρες που ενώνονται με διαφορετικά κτήρια του κάστρου. Όμως υπάρχουν και πολλές υπόγιες στοές οι οποίες συνδέονται μέσα από τάφρους. Οι περισσότερες ήταν μυστικές και οι κάτοικοι μεταφέρονταν προς την εσωτερική μεσαιωνική πόλη ή σε άλλα μέρη που ήταν απόμακρα στο κάστρο.
Σήμερα ελάχιστες είναι επισκέψημες για τον κόσμο καθώς οι περισσότερες έχουν καταρεύσει ή έχουν μπαζωθεί. Ένας μεγάλος αριθμός των στοών που δημιουργήθηκαν ήταν κατά την κατασκευή του κάστρουαπό τους Ιωάννες Ιππότες, τον 14 αιώνα μ.Χ.
Η ιστορία του
Το Κάστρο έχει μια μεγάλη ιστορία μέσα από την οποία παρέμεινε αλώβητο μέχρι σήμερα. Η σημερινή του μορφή οφείλεται κατά κύριο λόγο στους Ιωαννίτες ιππότες ή, αλλιώς, τους ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη. Η αυτοκρατορία τους στο νησί ήταν από το 1309 μέχρι το 1522.
Οι Ιππότες είχαν μια ιστορία 200 ετών και μεγάλη εμπειρία στην κατασκευή φρουρίων στους Αγίους Τόπους. Όμως το πρότυπο για τα τείχη της Ρόδου όπως και όλων σχεδόν των Μεσαιωνικών πόλεων εκείνης της εποχής ήταν τα Θεοδοσιανά τείχη της Κωνσταντινούπολης.
Μέσα στους αιώνες πέρασαν πολλοί κατακτητές οι οποίοι μπορεί να μην πείραξαν ουσιαστικά το κάστρο, όμως άφησαν το στίγμα τους. Ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής το 1522, όμως εκείνη η πολιορκία σήμανε το τέλος της εποχής των παραδοσιακών κάστρων αλλάζοντας έτσι το τοπίο -κυριολεκτικά- των Ευρωπαϊκών οχυρώσεων.
Όταν οι Οθωμανοί όμως κατέλαβαν την πόλη δεν γκρέμισαν τα τείχη και τα επισκεύασαν. Παράλληλα δεν παρέλειψαν τη συντήρησή τους στην διάρκεια των τεσσάρων αιώνων που κράτησε η κυριαρχία τους. Από την άλλη πλευρά όμως δεν έκαναν καμία προσθήκη, ούτε κάποια σημαντική τροποποίηση της οχύρωσης.
Οι εργασίες των οχυρώσεων του κάστρου σταμάτησαν για πάντα παγώνοντας το χρόνο στο μακρινό 1522. Με αυτό τον τρόπο η Ρόδος σήμερα πρεσβεβει παγκοσμίως ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της μετάβασης από τον παραδοσιακό τρόπο κατασκευής κάστρων σε έναν νέο τύπο προσαρμοσμένο στην εποχή των πυροβόλων όπλων.
Το 1912 η Ρόδος κατελήφθη από τους Ιταλούς οι οποίοι παρίσταναν τους «ελευθερωτές» και πλέον το 1949 τα Δωδεκάνησα ενώθηκαν με την Ελλάδα. Στις σημερινές μέρες και πιο συγκεκριμένα το 1988 η UNESCO κήρυξε την Ρόδο ώς “πόλη παγκόσμιας κληρονομιάς”.
