Τέσσερα ξύλινα γεφυράκια στην Ελλάδα που αξίζει να περπατήσεις έστω μια φορά

Πετρόχτιστα μονοπάτια, σπίτια που μοιάζουν σαν να έχει φτιάξει η φύση με τα χέρια της, παγκάκια στη μέση του πουθενά και γεφυράκια που είναι σαν να ξεπήδησαν από τις σελίδες ενός παραμυθιού. Αυτά είναι τα στοιχεία που δημιούργησε το ανθρώπινο χέρι στην Ελλάδα και έχουν στην πλειοψηφία τους δέσει τόσο πολύ με το φυσικό περιβάλλον που μοιάζουν ποια να είναι ένα με αυτό. Σκηνικά μοναδικής ομορφιάς που σε συγκινούν ακόμη κι όταν τα κοιτάς από φωτογραφίες. Πόσω δε μάλλον όταν έχεις σταθεί τυχερός και έχεις βρεθεί εκεί και έχεις περπατήσει σε τέτοιους τόπους.

Μια ξεχωριστή κατηγορία στα φυσικά τοπία της Ελλάδας είναι οι γέφυρες. Μικρές ή μεγάλες, παλιές ή πιο πρόσφατες, πέτρινες, ξύλινες ή σιδερένιες. Ενώνουν τόπους και ανθρώπους. Κάνουν τα ταξίδια πιο όμορφα και πιο συναρπαστικά. Και τους αξίζει ένα αφιέρωμα. Αυτή τη φορά, για το exploringgreece.tv σειρά έχουν τα ξύλινα γεφυράκια της Ελλάδας που χρειάζεσαι μερικά μόνο βήματα για να τα διασχίσεις αλλά σε οδηγούν στην αντίπερα όχθη ή ακόμη πιο κοντά στις ομορφιές αυτού του τόπου.

Το εντυπωσιακό και ιστορικό στρογγυλό κάστρο της Σπιναλόγκα

Άγιος Νικόλαος, Πόρτο Λάγος

Το ξύλινο γεφυράκι στο οποίο νιώθεις κατάνυξη ήδη όταν ξεκινάς να περπατάς επάνω του. Είναι η ξύλινη γέφυρα στο Πόρτο Λάγος, στην Ξάνθη από την οποία θα περάσεις για να φτάσεις στο γνωστό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Ολόκληρο το συγκρότημα του ναού είναι χτισμένο πάνω σε δύο μικρά νησάκια στη λιμνοθάλασσα του Πόρτο Λάγος. Μια ξύλινη γέφυρα πεζών συνδέει τα νησάκια μεταξύ τους και μια δεύτερη με τη στεριά. Πρόκειται για ένα τοπίο συγκλονιστικής ομορφιάς και φυσικού τοπίου. Σαν κλείσεις τα μάτια το μόνο που θα ακούς είναι ο ήχος των δεκάδων πουλιών και του νερού. Μια εμπειρία που σου προτείνουμε να ζήσεις έστω και μια φορά στη ζωή. Θα είναι μερικά λεπτά απόλυτης γαλήνης.

Πριόνια, Όλυμπος

Τι να πρωτοπείς για τον Όλυμπο και τις πεζοπορικές διαδρομές του. Όποιος τις έχει κάνει γνωρίζει γιατί αποτελεί μοναδική εμπειρία το περπάτημα στο βουνό των θεών. Και εκεί που περπατάς ανάμεσα σε καταπράσινα τοπία υπό τον ήχο των πουλιών και των τρεχούμενων νερών, κινούμενος προς το Λιτόχωρο ξαφνικά συναντάς μπροστά σου μικρά γεφυράκια. Σαν το ξύλινο γεφυράκι της φωτογραφίας. Ο ορισμός του παραμυθένιου. Όταν περνάς πάνω από τέτοιες ξύλινες γέφυρες συνήθως πρέπει να στρέψεις το βλέμμα σου χαμηλά καθώς το πιθανότερο είναι να περνάς πάνω από τρεχούμενα νερά. Επιβάλλεται μια στάση για φωτογραφίες και να εισπνεύσεις δυνατά τον καθαρό αέρα του Ολύμπου.

Εθνικός Κήπος

Ίσως το πιο κοντινό ξύλινο γεφυράκι της Ελλάδας που μπορείς να περπατήσεις. Στον Εθνικό Κήπο, βέβαια, που έχει συνδεθεί όσο κανένα άλλο πάρκο με τις κυριακάτικες βόλτες κι ας είναι στο κέντρο της πόλης. Από τη στιγμή που περνάς τις πόρτες του, νομίζεις ότι έχεις βρεθεί σε ένα άλλο περιβάλλον κάπου μακριά στη φύση. Την εικόνα ενισχύουν τα ζώα που θα συναντήσεις εκεί αλλά και η κεντρική λιμνούλα. Ίσως το αγαπημένο σημείο των παιδιών για να ταϊσουν τις πάπιες. Το πιο πιθανόν είναι να έχεις βγάλει μια φωτογραφία σε αυτό το ξύλινο γεφυράκι. Αν δεν το έχεις περπατήσεις ακόμη, τότε πρέπει να το βάλεις στο πρόγραμμα, το συντομότερο δυνατόν. Είναι η βόλτα που αξίζει να κάνεις… και όχι μόνο μία Κυριακή.

Άγιος Σώστης, Ζάκυνθος

Πάμε σε μια πιο καλοκαιρινή και ταξιδιάρικη φωτογραφία με την αντίστοιχη ξύλινη γέφυρα. Είναι το περίφημο αλλά όχι γνωστό σε πολλούς νησάκι του Αγίου Σώστη στη Ζάκυνθο. Η ξύλινη γέφυρα που περπατάς πάνω από τη θάλασσα σε οδηγεί κατευθείαν σε έναν γαλάζιο παράδεισο έχοντας διάθεση για βουτιές στο απέραντο γαλάζιο. Τον Άγιο Σώστη τον αποκαλούν και Καραϊβική της Ζακύνθου και όχι άδικα. Ο Άγιος Σώστης βρίσκεται στο Ιόνιο Πέλαγος και ουσιαστικά κάποτε ήταν τμήμα της Ζακύνθου ενώ και τώρα ακόμη ανήκει σε αυτήν. Η Ζάκυνθος έχει πολλούς λόγους να καμαρώνει και αυτό το νησάκι είναι ένας από αυτούς. Το μόνο που χρειάζεται είναι να περάσεις αυτή την ξύλινη γέφυρα. Και φυσικά να είναι καλοκαίρι! Οπότε λίγη υπομονή ακόμη έως τότε…