Ένα πραγματικό μνημείο της ηπειρωτικής αρχιτεκτονικής που ιδρύθηκε γύρω στον 16ο αιώνα και σήμερα αποτελεί αγαπημένο προορισμό. Ο λόγος για το Καπέσοβο, στα Ζαγοροχώρια. Ένα ελληνικό χωριό το οποίο ξεχωρίζει για έναν ακόμη λόγο. Χαρακτηριστικό του χωριού είναι τα ονόματα των κατοίκων του. Οι περισσότεροι έχουν αρχαία μικρά ονόματα όπως Πλάτωνας, Κλέαρχος και Θουκυδίδης.
Πώς γίνεται όμως αυτό; Αυτό συμβαίνει από τον 19ο αιώνα αφενός γιατί οι κάτοικοί του ήταν μορφωμένοι με κλασική παιδεία, αφετέρου γιατί έτσι ήθελαν να τονώσουν το φρόνημα και την ελληνικότητα της τουρκοκρατούμενης τότε περιοχής.
Το Καπέσοβο και η ιστορία του
Το χωριό είναι η πατρίδα του Αλέξη Νούτσου. Πρόκειται για τον Γενικό Προεστό Ζαγορίου και Ιωαννίνων, σύμβουλο του Αλή Πασά και μέλος της Φιλικής Εταιρείας αλλά. Επίσης από εκεί ήταν και ο Ιωαννούτσος Καραμεσίνης, προεστός του Ζαγορίου.
Στο κέντρο του χωριού υπάρχει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μνημεία του Ζαγοριού. Είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, του 1793, με μοναδικές τοιχογραφίες στο εσωτερικό της φτιαγμένες από τους περίφημους Καπεσοβίτες ζωγράφους και με σαφείς δυτικές επιρροές. Οι καλλιτέχνες αυτοί ζωγράφισαν πάμπολλους ναούς ή φορητές εικόνες και χρύσωσαν πολλά τέμπλα στη Βόρεια Ελλάδα. Ήταν επαγγελματίες ζωγράφοι με μόρφωση και απόλυτο καταμερισμό εργασιών. Τρεις καλλιτεχνικές οικογένειες έδρασαν έως τις αρχές του 19ου αιώνα όταν εμφανίστηκε το επώνυμο Μπογάς για τους Καπεσοβίτες ζωγράφους, από τις μπογιές που χρησιμοποιούσαν.
Στο χωριό αυτό, που ξεχωρίζει για τα ονόματά του, υπάρχει και ένα άλλο μικρό διαμάντι. Είναι η «Πασχάλειος Σχολή» με τις δεκατρείς αίθουσες, που κτίστηκε το 1861 από τους αδελφούς Παύλο και Κωνσταντίνο Πασχάλη. Και είναι εντυπωσιακό το βάρος που δινόταν τότε σε μια περιοχή ώστε να χτιστεί με τέτοιες υποδομές ένα σχολείο. Το συγκεκριμένο λειτούργησε ως δημοτικό σχολείο, ενώ σήμερα στεγάζει το Λαογραφικό Μουσείο της Κοινότητας. Αυτό δείχνει την αγάπη για τη μόρφωση που είχαν οι κάτοικοι του χωριού όπως και γενικά οι Ηπειρώτες. Δεν λένε τυχαία ότι είναι πρώτοι στα άρματα, στα γρόσια και στα γράμματα. Από τα πιο εντυπωσιακά κτίσματα του χωριού είναι επίσης το αρχοντικό Βουλοδήμου και το τριώροφο αρχοντικό Φυλλίδη.
Πηγή φωτογραφίας: Flickr
Από αυτό το ελληνικό χωριό αρχίζει επίσης και ένα παρακλάδι της χαράδρας του Βίκου που ονομάζεται Μεζαριά και η οποία χωρίζει το Καπέσοβο από το απέναντι γειτονικό χωριό, το Βραδέτο. Στην κοίτη της Μεζαριάς, υπάρχουν δυο πέτρινα θολωτά γεφύρια που οδηγούν στην πέτρινη καλντεριμωτή σκάλα (Σκάλα του Βραδέτου), με διαδοχικά πέταλα που καταλήγουν στο χωριό Βραδέτο.
Στην περιοχή της Γαρδίτσας σώζονται ερείπια οχύρωσης που ανάγονται στην ελληνιστική περίοδο. Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται το ξωκλήσι των Ταξιαρχών.
Το ιδιαίτερο ελληνικό χωριό σήμερα
Σήμερα το χωριό διατηρεί την παραδοσιακή ζαγορήσια αρχιτεκτονική, ξεχωρίζουν ο ναός του Αγίου Νικολάου, κτισμένος το 1793 το πολιτιστικό κέντρο και το λαογραφικό μουσείο. Όπως όλα τα Ζαγοροχώρια, έτσι και το Καπέσοβο σου κερδίζει την καρδιά από την πρώτη στιγμή που θα βρεθείς εκεί. Γι' αυτό και έχει φανατικούς θαυμαστές χειμώνα - καλοκαίρι.
Θα χορτάσεις φύση, γαλήνη και στιγμές μακριά απ' όλα. Θα πιεις τον καφέ σου σε ένα παραδοσιακό καφενείο και θα κάνεις βόλτα στα καλντερίμια που είναι πνιγμένα στο πράσινο.
Μην χάσεις
Αν βρεθείς κάποια στιγμή στο Καπέσοβο, υπάρχει και κάτι άλλο στην περιοχή που πρέπει να δεις οπωσδήποτε. Ο λόγος για το Φαράγγι του Βίκου. Είναι το βαθύτερο φαράγγι του κόσμου σε αναλογία με το πλάτος του σε ένα σημείο. Συγκεκριμένα στο σημείο αυτό έχει βάθος 900 και πλάτος 1.100 μέτρα. Οι εναλλαγές του τοπίου, στο οποίο άλλοτε κυριαρχεί το γκρίζο των απόκρηµνων γκρεµών και άλλοτε το πράσινο των κατάφυτων εκτάσεων θα σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό.
Πηγή εξωτερικής φωτογραφίας: Pvoucharas
Το ελληνικό χωριό με τα κρυστάλλινα νερά που δε θες πλοίο για να πας
