Αν έχεις αναζητήσει έστω και μια φορά μέρος για ρομαντζάδα στην Αθήνα, τότε αποκλείεται ο Λυκαβηττός να μην ήταν στις επιλογές σου.
Το ψηλότερο σημείο της Αθήνας μπορεί να υπερηφανεύεται ότι διαθέτει μια από τις ωραιότερες θέες και όχι άδικα. Υπάρχουν, όμως, και μερικά πράγματα που πολλοί δε γνωρίζουν για το Λυκαβηττό.
Για να δούμε μερικά...
Πώς πήρε το όνομά του ο Λυκαβηττός
Μέχρι το 1832 δεν ήταν Λυκαβηττός, αλλά Αγχεσμός. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές γι' αυτό: Μία κάνει λόγο για λύκους που τριγύριζαν στην περιοχή οπότε και πήρε από αυτούς το όνομά του. Μία άλλη εντοπίζει την ετυμολογία του στις λέξεις λύκη και βαίνω, λόγω της εμφάνισης του ήλιου από εκεί –σαν να λέμε, λόφος του λυκαυγούς. Υπάρχει, επίσης, και μια τρίτη εκδοχή, που θέλει το όνομα να είναι προελληνικό και να σημαίνει μαστοειδές ύψωμα.
Τι λέει ο μύθος για το σχηματισμό του Λυκαβηττού
Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο λόφος του Λυκαβηττού σχηματίστηκε από έναν βράχο που κουβαλούσε η Αθηνά από την Πεντέλη όταν πήγαινε προς την Ακρόπολη. Ήθελε λέει να κάνει μια μικρή παρέμβαση στον ναό της και να αυξήσει λίγο το ύψος του. Στο δρόμο, λοιπόν, προς την Ακρόπολη άκουσε τα μαντάτα για τις κόρες του Κέκροπα, που είχαν ανοίξει το καλάθι το οποίο τους είχε εμπιστευτεί να το φυλάνε, και στο οποίο μέσα βρισκόταν ο Εριχθόνιος. Η θεά Αθηνά τότε ταράχτηκε και ο βράχος της έπεσε από τα χέρια. Έγινε, λοιπόν, αυτό που αργότερα οι Αθηναίοι θα αποκαλούσαμε λόφο του Λυκαβηττού.
Δέκα αυθεντικά μαγειρεία που σε ταξιδεύουν στην παλιά Αθήνα
Η φωταγώγησή του
Ο Λυκαβηττός φωταγωγήθηκε για πρώτη φορά το 1835. Η φωταγώγησή του ήταν ιδιαίτερη με εκατό φαναράκια που σχημάτιζαν ένα μεγάλο Όμικρον, το αρχικό του ονόματος του Όθωνα. Η δεύτερη, τώρα, φωταγώγηση του λόφου έγινε την 25η Μαρτίου του 1838, με κλαδιά που καίγονταν σχηματίζοντας έναν φλεγόμενο σταυρό.
Ο Λυκαβηττός και το όραμα του Τσίλλερ
Η ομορφιά του Λυκαβηττού ήταν τότε που μάγεψε μέχρι και τον Ερνέστο Τσίλλερ. Ο σπουδαίος αρχιτέκτονας είχε μεγάλα σχέδια για τον Λυκαβηττό. Στα τέλη του 19ου αιώνα, κατέθεσε στον Χαρίλαο Τρικούπη ένα μεγαλειώδες σχέδιο για το «Αέρειον Θεραπευτήριον». Οραματιζόταν δηλαδή να μετατρέψει τον λόφο σε κέντρο αναψυχής. Μεταξύ άλλων θα περιλάμβανε ξενοδοχείο, καφενεία, αναγνωστήριο, τεχνητούς καταρράκτες, κρήνες, σιντριβάνια και παιδικές χαρές. Το σχέδιο δεν υλοποιήθηκε ποτέ, καθότι κρίθηκε υπερβολικά δαπανηρό.
Το καταφύγιο του Λυκαβηττού
Κάτι ακόμη που δεν είναι γνωστό σε πολλούς είναι το εξής: Ανάμεσα στους Αγίους Ισιδώρους και το παλιό αναψυκτήριο του Λυκαβηττού, το οποίο λειτουργεί πια, κατασκευάστηκε το 1939 το καταφύγιο του Λυκαβηττού. Φτιάχτηκε, μάλιστα, σε βάθος 100 μέτρων, για τη φύλαξη των αρχείων του κράτους και την προστασία υψηλών προσώπων σε περίπτωση κινδύνου.
Πηγή φωτογραφιών: el.wikipedia.org
Ερνέστος Τσίλλερ: Ο αρχιτέκτονας που γέμισε την Αθήνα «διαμάντια»
