Αν έχεις γεννηθεί ή μεγαλώσει στην Αθήνα κατά τη δεκαετία του ’80 υπάρχουν κάποιες αναμνήσεις που σίγουρα έχουν μείνει βαθιά χαραγμένες στο μυαλό σου. Από διάφορες εποχές και γεγονότα. Από στιγμές γιορτινές και συγκινητικές που μένουν χαραγμένες βαθιά στη μνήμη ειδικά ενός παιδιού. Και τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή που μας φέρνει στο μυαλό πάντα την Παλιά Αθήνα και όλα όσα ζήσαμε σε αυτήν. Και Χριστούγεννα χωρίς Μινιόν δεν γίνονται. Και ποιος δεν είχε επισκεφθεί το πιο ιστορικό πολυκατάστημα της Αθήνας και ποιος δεν είχε βγάλει φωτογραφία με τον Άγιο Βασίλη. Και πώς να μην το κάνει άλλωστε αφού ήταν πια κάτι σαν έθιμο όταν έφταναν τα Χριστούγεννα. Όλοι μιλούσαν, τότε, για την λάμψη που προσέφερε και τη χαρά στα παιδιά με τα παιχνίδια και όλοι θυμούνται σήμερα με νοσταλγία συζητώντας μεταξύ άλλων και τις πολλές πρωτοποριακές ιδέες που υλοποίησε το Μινιόν εκείνη την εποχή.
Πολλές από αυτές τις ιδέες τις ακολούθησαν πολλοί αργότερα και τις υιοθέτησαν. Ιδέες που άλλαξαν τον τρόπο που ψώνιζαν όχι μόνο οι Αθηναίοι αλλά και όσοι έρχονταν ακόμη και από μακρινά νησιά για να περάσουν την πόρτα του Μινιόν ειδικά τα Χριστούγεννα. Σήμερα οι νοσταλγικές φωτογραφίες του καταστήματος, οι καινοτομίες και οι εικόνες με τον Άγιο Βασίλη, μας θυμίζουν εκείνες τις εποχές…
Μινιόν: Από περίπτερο… πολυκατάστημα
Οι καινοτομίες και όσες πρωτοποριακές συνήθειες έφερε στην Αθήνα το Μινιόν, ξεκίνησαν πριν ακόμη δημιουργηθεί το πολυκατάστημα. Από τότε που ήταν ακόμη ένα περίπτερο. Για όσους δεν ξέρουν το Μινιόν ήταν αποτέλεσμα μιας πολύ επιτυχημένης συνεργασίας. Αυτή του Γεωργακά με τον Σεραφειμίδη. Ο πρώτος ήταν ένας νέος που είχε φτάσει το 1926 στην Αθήνα από ένα χωριό και αναζητούσε ένα καλύτερο αύριο και ο δεύτερος ήταν ο ιδιοκτήτης ενός πρωτοποριακού περιπτέρου στα Χαυτεία. Όταν οι δυο τους συναιτερίστηκαν, γεννήθηκε σιγά-σιγά το Μινιόν όπως το θυμόμαστε πλέον με νοσταλγία. Στην πορεία βέβαια ο Σεραφειμίδης αποχώρησε και ο Γεωργακάς έφτασε το Μινιόν στην κορυφή.
Αυτό που έκανε το Μινιόν, λοιπόν, από τότε που ήταν περίπτερο να ξεχωρίζει, ήταν ότι πάντα έφερνε στο προσκήνιο μια καινοτομία. Μια ιδέα που αγαπιόταν αμέσως από τον κόσμο. Όπως χαρακτηριστικά έγραψε αρκετά αργότερα ο Γεωργακάς στην αυτοβιογραφία του: «Πουλούσαμε πακετάκια με δέκα λάμες, αντί να πουλάμε ένα ένα τα ξυραφάκια, σε καλές τιμές. Για τον κοσμάκη, αυτό ήταν μεγάλη οικονομία».
Οι μοναδικές πρωτοπορίες του ιστορικού Μινιόν
Ακόμη και όταν ο Γεωργακάς αγόρασε το κτήριο στην Πατησίων και μετέτρεψε το περίπτερο σταδιακά σε μεγάλο κατάστημα, οι πρωτοπορίες δεν σταμάτησαν. Χαρακτηριστικό είναι ότι ζήτησε και κατάφερε να πάρει άδεια εξαγωγής ελληνικών και εισαγωγής ξένων προϊόντων, ενώ μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’50 αγόρασε ένα δεκαώροφο κτίριο, πάντα κοντά στην Ομόνοια και λίγο μετά και το διπλανό του.
Στις πρωτοπορίες του Μινιόν ήταν μεταξύ άλλων ότι αποτέλεσε πρώτο κατάστημα στην Ελλάδα το οποίο καθιέρωσε τις ετήσιες εκπτώσεις! Επίσης καθιερώθηκε μέσω της διαφήμισης μέσα από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο ενώ κατήργησε τα παζάρια θέτοντας καθορισμένες τιμές.
Θυμάσαι να υπήρχε άλλο κατάστημα με κυλιόμενες εκείνη την εποχή; Μάλλον όχι καθώς ήταν το πρώτο που τις εγκατέστησε ενώ ξεκίνησε τη χρήση Η/Υ και εισήγαγε τη λίστα αγορών και τη λίστα γάμου. Οι καινοτομίες που έφερνε από το εξωτερικό το Μινιόν δεν είχαν τέλος κάθε χρονιά. Οι πελάτες το καλοκαίρι μπορούσαν να ψωνίζουν άνετα και χωρίς αφόρητη ζέστη μιας και εγκατέστησε κλιματιστικό. Ξέφυγε δε από τα στάνταρ της εποχής για παροχή μόνο εμπορικών προϊόντων και συνδύασε με μοναδικό τρόπο την παροχή υπηρεσιών στους χόρους του. Το Μινιόν λειτούργησε στις εγκαταστάσεις του καφετέρια, εστιατόριο, μπαρ ακόμη και κομμωτήριο και ταξιδιωτικό γραφείο. Ό,τι ήθελες το έβρισκες εκεί…
Η φωτιά και το άδοξο τέλος
Αυτή η λάμψη και η χαρά δεν έμελλε να κρατήσει για πάντα. Και το τέλος ήρθε με τον πιο σκληρό τρόπο για ένα κατάστημα που προσέφερε χαρά και τόσα νέα προϊόντα για την εποχή στους καταναλωτές. Το άδοξο τέλος ξεκίνησε παραμονές Χριστουγέννων του 1980. Ένας εμπρησμός τύλιξε στις φλόγες το Μινιόν αποτελώντας το ορόσημο για την πτώση του ιστορικού ονόματος. Περίπου στις 3 τα ξημερώματα Παρασκευής ξαφνικά ακούγονται εκρήξεις. Το Μινιόν τυλίγεται στις φλόγες σε δευτερόλεπτα σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες.
Στο σημείο έφτασαν δύο οχήματα με 135 άνδρες της πυροσβεστικής και όλοι οι μαθητές της Πυροσβεστικής σχολή. Ωστοσο, η καταστροφή είναι εκτεταμένη. Από το «Μινιόν» απέμεινε μόνο ο σκελετός του κτιρίου ενώ το «Κατράντζος» καταρρέει. Με προκήρυξη που έφτασε μέσω ταχυδρομείου στις εφημερίδες, στις 22 Δεκεμβρίου, η οργάνωση-φάντασμα «Επαναστατική Οργάνωση Οκτώβρης 80» ανέλαβε την ευθύνη του εμπρησμού. Το τέλος είχε αρχίσει οριστικά.
Η προσπάθεια για την επάνοδο που δεν ήρθε ποτέ
Ο Γεωργακάς προσπάθησε δύο φορές να ξαναπάρει την κατάσταση στα χέρια του και να το στήσει από την αρχή αλλά κάτι τέτοιο φάνηκε αδύνατον όπως αποδείχτηκε. Η φωτιά είχε γκρεμίσει το θρύλο του Μινιόν. Το Μινιόν πέρασε στα χέρια τού κράτους. Εντάχθηκε στις λεγόμενες «προβληματικές επιχειρήσεις». Σημαντικός παράγοντας που δεν το άφησε να αναδειχτεί και πάλι ήταν ότι πλέον δεν μπορούσε να πρωτοπορήσει με τόση ευκολία. Νέα καταστήματα, πιο ανταγωνιστικά άλλαξαν την εικόνα του λιανικού εμπορίου. Η τελευταία προσπάθεια έγινε το 1991 από τον Γεωργακά. Ωστόσο ένα χρόνο μετά, στα 79 του χρόνια εγκαταλείπει την προσπάθεια κουρασμένος και απογοητευμένος.
Σήμερα, τα Χριστούγεννα αποτελούν την εποχή που όλοι φέρνουν στο μυαλό τους το Μινιόν με νοσταλγία. Και οι φωτογραφίες μένουν να θυμίζουν τα Χριστούγεννα στην Παλιά Αθήνα, αυτή του Μινιόν…
