Μπορεί να είχες άλλα σχέδια. Δεν είσαι ο μόνος. Ενδέχεται να είχες κλείσει τετραήμερο στη Σαντορίνη ή να είχες προγραμματίσει να περάσεις μια βόλτα από το χωριό. Κάτι τέτοιο, εξάλλου, συνηθίζεις να κάνεις τα τελευταία χρόνια. Μη νιώθεις άτυχος. Το δικό του πλάνο είχε φτιάξει και ο γείτονάς σου. Κι εμείς. Όπως κι οι περισσότεροι. Το εμπεδώσαμε αγαπητέ κύριε Σωτήρη Τσιόδρα. Είναι το Πάσχα των μεγάλων ανατροπών.
Φέτος θα κάνουμε διαφορετική Ανάσταση. Θα φωταγωγήσουμε τα σπίτια μας, θα βγούμε στα μπαλκόνια μας την ώρα του «Χριστός Ανέστη». Θα ευχηθούμε στον απέναντι (που τον αποφεύγουμε τόσο καιρό ή στην καλύτερη του μιλάμε σπάνια). Θα αρκεστούμε σε ό,τι καλο έχουμε πάνω στο τραπέζι μας. Θα ανταλλάξουμε ευχές με τους δικούς μας ανθρώπους. Και θα τις εννοούμε όσο κάθε άλλη φορά. Οι φετινές αγκαλιές δε θα είναι διεκπαιρεωτικές.
Το αναστάσιμο τραπέζι, την Κυριακή του Πάσχα, δε θα έχει το χαρακτήρα υποχρέωσης. Την ημέρα της μεγάλης γιορτής του χριστιανισμού και της ορθοδοξίας θα εκτιμήσουμε περισσότερο αυτά που έχουμε. Θα έρθουμε πιο κοντά με τους δικούς μας ανθρώπους. Θα μας λείψουν ακόμη περισσότερο όσοι δεν είναι πλέον μαζί μας, αλλά συνεχίζουν να ζουν μέσα μας. Με τους πρώτους, εάν μένουμε στο ίδιο σπίτι, ο Νίκος Χαρδαλιάς και η Πολιτική Προστασία, μας… επιτρέπουν να σηκώσουμε τα ποτήρια μας στο τραπέζι. Να ανταλλάξουμε ευχές και να τσουγκρίσουμε. Και μέσα σε αυτή την απλότητα, θα νιώσουμε εκτός από τυχεροί και πλούσιοι. Για κάποια δευτερόλεπτα, μπορεί και… εκατομμυριούχοι.
Να σηκώσουμε το ποτήρι μας, όμως, και για εκείνους που δεν είναι κοντά μας. Για τον παππού και για τη γιαγιά. Για τα γεροντάκια που τα προηγούμενα χρόνια, μάλλον, θεωρούσαμε αγγαρεία να τους αφιερώσουμε χρόνο και να χαλάσουμε τα σχέδια των διακοπών μας. Το φετινό οικογενειακό τραπέζι ενδέχεται να είναι το πιο απλό των τελευταίων χρόνων. Συνάμα μπορεί να είναι και το πιο αληθινό. Μαζί με εκείνους που χρειάζεσαι δίπλα σου και τους έχεις συμβουλέψει να μη βγαίνουν έξω ώστε να ρισκάρουν την υγεία τους. Μαζί με εκείνους που έφυγαν αλλά παραμένουν πάντα κοντά σου.
Αν στο φετινό τραπέζι έχεις τον παππού και τη γιαγιά, χάρισε τους τις πιο αληθινές σου αγκαλιές. Μίλησε μαζί τους, βγάλε σέλφι αλλά κυρίως ζήστε μαζί τις στιγμές. Θα τους αρέσει περισσότερο απ’ όσο νομίζεις. Ο ιστορικός του μέλλοντος μπορεί να μην τα καταγράψει όλα αυτά. Εσύ όμως θα τα έχεις ζήσει.
«Θυμάμαι, τότε, το Πάσχα του ’20…», θα λες με μια ιδιαίτερη συγκίνηση…
Ασβέστωμα των σπιτιών: Μια συνήθεια από το Πάσχα μιας άλλης εποχής
