Οι ιστορίες από την παλιά Αθήνα πάντα φέρνουν στο φως άγνωστες πληροφορίες και γεγονότα. Περιοχές που λέγονταν αλλιώς και κτήρια που δεν υπάρχουν πια. Ένα από αυτά είναι το εμβληματικό Δημοτικό Θέατρο Αθηνών. Πριν από περίπου 80 χρόνια, εκεί που βρίσεκεται σήμερα η πλατεία Κοτζιά υπήρχε ένα κτήριο μοναδικής αρχιτεκτονικής το οποίο είχε μια πολύ σύντομη ιστορία. Κι αυτό γιατί κατάφερε σε μισό αιώνα να κατασκευαστεί, να κάνει εγκαίνια και να κατεδαφιστεί.
Τα ελληνικά χωριά – φαντάσματα και γιατί εγκαταλείφθηκαν
Δημοτικό Θέατρο Αθηνών: Το εμβληματικό κτήριο που «έζησε» μόνο 60 χρόνια
Η κατασκευή του κτηρίου του Δημοτικού Θεάτρου Αθηνών ήταν εξ αρχής περιπετειώδης. Κι αυτό γιατί πέρασε από διάφορες φάσεις υλοποίησης μέχρι τελικά να αποπερατωθεί βασισμένο στα σχέδια του ταλαντούχου και αναγνωρισμένου αρχιτέκονα Ερνέστου Τσίλερ. Η κατασκευή του αποτέλεσε απόφαση που πάρθηκε την εποχή του Όθωνα ο οποίος με βασιλικό διάταγμα του 1857 όρισε ως χώρο κατασκευής του τη γνωστή τότε ως «πλατεία του Λαού». Όμως τα προβλήματα άρχισαν σύντομα και το έργο σταμάτησε να υλοποιείται για να ξεκινήσει και πάλι το 1873 επί δημαρχίας Παναγή Κυριάκου.
Για δεύτερη φορά η κατασκευή στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών σταματά λόγω υπέρβασης του προϋπολογισμού. Χρειάστηκαν ακόμη 14 χρόνια μέχρι ο τραπεζίτης Ανδρέας Συγγρός να χρηματοδοτήσει τελικά την ολοκλήρωση του θεάτρου. Ενός θεάτρο που στεκόταν μισοτελειωμένο επί χρόνια στο κέντρο της πόλης. Ένα στολίδι το οποίο παραλίγο να μείνει μόνο στα σχέδια. το οποίο όλον αυτό τον καιρό έστεκε μισοτελειωμένο, με τις σκαλωσιές, στο κέντρο της πόλης. Και παρά το γεγονός ότι ο Ανδρέας Συγγρός έβαλε όρους για το κτήριο, ο Ερνέστος Τσίλερ τους δέχτηκε ακόμη κι αν διαφωνούσε. Κι όμως φαίνεται πως δεν έπρεπε να τους δεχτεί.
Ο Συγγρός ζήτησε το ισόγειο να στεγάζει καταστήματα και στον πρώτο όροφο να υπάρχει κατάστημα της τράπεζάς του.
Το ημιτελές θέατρο εγκαινιάστηκε τελικά μετά από κόπο και τόσα προβλήματα τον Οκτώβριο του 1888 από τον βασιλιά Γεώργιο Α’.. Η αυλαία στο «καλλίτερον θέατρον της Ευρώπης» όπως έγραφε ο Τύπος της εποχής, άνοιξε με το μελόδραμα «Minion» από τον γαλλικό θίασο «Lasalle – Charlet». Στην παράσταση «Αντιγόνη» που παραβρέθηκε πάλι ο βασιλιάς, τα κείμενα των ηθοποιών ήταν στα αρχαία. Αυτό όμως είχε ως αποτέλεσμα, οι περισσότερες θεατές να αποκοιμηθούν στα καθίσματά τους, επειδή δεν καταλάβαιναν λέξη!
Το τέλος του κτηρίου
Το 1927 έγιναν προσπάθειες ανακαίνισης καθώς το θέατρο δεν ήταν σε καλή κατάσταση και είχε σταματήσει να λειτουργεί. Ωστόσο όλα τα ακριβά υλικά που αγοράστηκαν «έκαναν φτερά» ξανά, αφού μπήκαν κλέφτες στο κλειστό θέατρο και το καταλήστεψαν. Δεκατρία χρόνια μετά, ο δήμαρχος της πόλης, Κώστας Κοτζιάς, γράφει την τελευταία σελίδα στην ιστορία του, δίνοντας εντολή για την κατεδάφισή του.
Διαβάστε επίσης:
Βίλα Λεβίδη: Πώς είναι σήμερα το διάσημο αρχοντικό των ελληνικών ταινιών
