Μπορεί σήμερα να είναι μια από τις πιο αριστοκρατικές συνοικίες της Αθήνας αλλά κάποτε η εικόνα της ήταν εντελώς διαφορετική. Ο λόγος για το Κολωνάκι ή αλλιώς Κατσικάδικα όπως λεγόταν. Κι αυτό γιατί κάποτε αποτελούσε ένα μεγάλο βοσκοτόπι κάτω από τον Λυκαβηττό. Οι εικόνες που σώζονται από εκείνη την εποχή είναι εντυπωσιακές και δείχνουν μια περιοχή εντελώς διαφορετική απ’ ό,τι την έχουμε συνηθίσει σήμερα. Εκεί που πλέον υπάρχουν βιτρίνες πολυτελών καταστημάτων, κάποτε οι κτηνοτρόφοι έβγαζαν να βοσκίσουν τα ζώα τους.
Το Κολωνάκι όταν ήταν βοσκοτόπι
Ως το 1880 η περιοχή ήταν αραιοκατοικημένη. Πάνω από την Δεξαμενή, στις πλαγιές του Λυκαβηττού, Λιδωρικιώτες γαλατάδες έβοσκαν τις κατσίκες τους. Γι΄ αυτό και λεγόταν «Κατσικάδικα». Κάποτε η πιο αριστοκρατική συνοικία της Αθήνας δεν ήταν όπως σήμερα. Αντιθέτως, υπήρξε πολύ βουκολική και μύριζε κατσικίσιο γάλα.
Με την πάροδο των χρόνων όμως μετατράπηκε σε ένα πυκνοκατοικημένο αστικό κέντρο με αριστοκρατικό χαρακτήρα, προφανώς λόγω της γεωγραφικής του θέσης – στο κέντρο της πρωτεύουσας και στους πρόποδες του Λυκαβηττού. Πώς κατέληξε να λέγεται όμως Κολωνάκι;
Μετονομάστηκε σε Κολωνάκι – από τον αρχαίο στύλο (κολωνάκι) που βρίσκεται περίπου στο κέντρο της ομώνυμης πλατείας. Αυτή η κολώνα λέγεται ότι αποτελούσε ένα στοιχείο που απέτρεπε νόσους και θεομηνίες. Βρισκόταν αρχικά στη Δεξαμενή, δίπλα στο Αδριάνειο Υδραγωγείο και οι αρχαίοι τού απέδιδαν ιαματικές ιδιότητες. Επάνω του κρεμούσαν και έδεναν με κορδέλες ρούχα ασθενών, προκειμένου να γιατρευτούν. Το κολωνάκι μετακόμισε οριστικά στην πλατεία το 1938 και έκτοτε κανείς δεν ασχολήθηκε ξανά με τις θεραπευτικές του δράσεις.
Η αλλαγή στην κοσμική περιοχή της Αθήνας
Σταδιακά, ωστόσο, η εικόνα της Αθήνας άρχισε να αλλάζει. Μαζί και το Κολωνάκι. Η Βασιλίσσης Σοφίας ήταν ο πρώτος δρόμος-σύνορο της γειτονιάς που άρχιζε να χτίζεται το 1870, προοριζόμενη να στεγάσει τη μεγαλοαστική τάξη. Τα οικόπεδα όπου σήμερα βρίσκονται το Υπουργείο Εξωτερικών, η Πρεσβεία της Αιγύπτου είχαν δεσμευτεί επί Όθωνος για να γίνουν υπουργεία. Επί Γεωργίου Α΄ τελικά αγοράστηκαν από ιδιώτες – έτσι χτίστηκε η οικία Συγγρού, το μέγαρο Σταθάτου, η οικία Βενιζέλου που μετά το θάνατό του η σύζυγός του το πούλησε στο βρετανικό δημόσιο, όπου και στεγάστηκε η Βρετανική πρεσβεία. Η μέσα πλευρά του Κολωνακίου ακολούθησε λίγο αργότερα να χτίζεται σε οικόπεδα, που τα περισσότερα ανήκαν στη Μονή Πετράκη.
Το Κολωνάκι ήταν έτοιμο να μετατραπεί από βοσκοτόπι στην πιο σικάτη περιοχή της Αθήνας. Όπερ και εγένετο…
Πηγή εξωτερικής φωτογραφίας: Giorgoos
Πώς ήταν η Αθήνα όταν είχε πληθυσμό λιγότερο από 70.000
