Ζητάτε να σας πω: Η ιστορία του θρυλικού τραγουδιού που γράφτηκε μέσα σε 10 λεπτά!

Ζητάτε να σας πω. Ένα τραγούδι που χτυπάει κατευθείαν στο συναίσθημα. Η μουσική, όπως λένε και οι καλλιτέχνες εξάλλου, είναι συναίσθημα. Το καλύτερο «μέσο» για να εξωτερικεύσει κάποιος αυτά που αισθάνεται και δεν είναι απαραίτητο να είναι ευχάριστα αυτά. Αντιθέτως, ο πόνος, η πίκρα, η απογοήτευση μπορούν, επίσης, να αγγίξουν όσους ακούν και να γίνουν κι αυτά επιτυχίες, όπως αποδεικνύει και η περίπτωση του τραγουδιού «Ζητάτε να σας πω», το οποίο, όσο τρελό κι αν ακούγεται, γράφτηκε μέσα σε 10 λεπτά...

---

Γιε μου, γιε μου: Η ιστορία του τραγουδιού του Σταμάτη Κόκοτα

---

Ζητάτε να σας πω: Το τραγούδι που γράφτηκε μέσα σε 10 λεπτά!

Στις 19 Μαρτίου ή την 1η Απριλίου 1885, αφού οι απόψεις διίστανται, γεννήθηκε στην Αίγυπτο ο Κλέων Τριανταφύλλου, γόνος ευκατάστασης οικογένειας. Αυτός που θα γινόταν στη συνέχεια γνωστός σε όλους... Αττίκ. Ο Κλέων θα μπορούσε να ασχοληθεί με τη βιομηχανία του πατέρα του, τον οποίο έχασε όταν ήταν 8 ετών, αλλά τα σχέδιά του ήταν άλλα. Πήρε, λοιπόν, τον αδερφό του και μετακόμισαν στο Παρίσι για να συνεχίσουν τις σπουδές τους στη Νομική. Εκεί όμως, στη γαλλική πρωτεύουσα, θα γνωρίσει την πρώτη σύζυγό του και τη μουσική, αποφασίζοντας να τη σπουδάσει.

Η μοίρα, όμως, δεν ήταν και τόσο καλή μαζί του, αφού μέσα σε διάστημα έξι μηνών έχασε το παιδί του και στη συνέχεια τη σύζυγό του. Ο πόνος, όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, ήταν μεγάλος και ο Αττίκ αποφάσισε να τον μετατρέψει σε κινητήρια δύναμη για την καριέρα του στη μουσική. Ασχολείται συνέχεια με αυτό και όταν κάνει... διάλειμμα γνωρίζει τη γυναίκα που θα τον σημαδέψει: Μαρίκα Φιλλιπίδου. Σύμφωνα με όσα έλεγαν άνθρωποι της εποχής, η ηθοποιός και συγγραφέας ήταν η πιο ωραία των Αθηνών και με αυτή την άποψη συμφωνούσε και ο Αττίκ.

---

Για να σε εκδικηθώ: Η ιστορία του διάσημου τραγουδιού

---

Ο πατέρας της Μελίνας Μερκούρη και η βραδιά που γράφτηκε το «Ζητάτε να σας πω»

Όπως είχε γίνει με την πρώτη γυναίκα του όμως, έτσι και με τη Μαρίκα Φιλλιπίδου τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν καλά. Η δεύτερη σύζυγός του θα τον εγκαταλείψει έχοντας ερωτευτεί τον Σταμάτη Μερκούρη, πατέρα της Μελίνας, ο οποίος επίσης είναι παντρεμένος. Το γεγονός, όπως εύκολα μπορεί να υποθέσει κανείς, προκαλεί σκάνδαλο στη δεκαετία της δεκαετίας του 1920 και ο Αττίκ στην προσπάθειά του να ξεχαστεί, να τα αφήσει όλα πίσω του και να ζήσει με την αγαπημένη του μουσική, ιδρύει τη «Μάντρα». Το χώρο στον οποίο μπορεί να αποθεώνει τη μουσική και να αποθεώνεται και ο ίδιος.

Έχοντας παντρευτεί ξανά, όλοι πιστεύουν ότι έχει αφήσει το παρελθόν, αλλά δεν ήταν έτσι και θα αποδειχθεί μια βραδιά που το παρελθόν αποφάσισε να τον επισκεφθεί. Η Μαρίκα Φιλλιπίδου πείθει τον Σπύρο Μερκούρη να πάνε ένα βράδυ στη «Μάντρα» και η παρουσία της θα έχει ως αποτέλεσμα οι υπόλοιποι που βρίσκονται στον χώρο να αρχίσουν να τραγουδούν το «Είδα μάτια», το οποίο ο Αττίκ είχε γράψει για την ίδια. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ότι λίγη ώρα μετά, μέσα σε λίγα λεπτά, θα έγραφε ακόμη ένα.

Ακούγοντας τον κόσμο και βλέποντας τη γυναίκα που αγάπησε όσο καμία άλλη να είναι εκεί με τον σύντροφό της, ο καλλιτέχνης φεύγει από τη σκηνή και αποσύρεται για 10 λεπτά στο καμαρίνι του. Μέσα σε αυτό το 10λεπτο λοιπόν, όσο απίστευτο κι αν μοιάζει, εμπνεύστηκε τους στίχους και τη μουσική του «Ζητάτε να σας πω», με το οποίο περιέγραφε όσα ένιωσε εκείνη τη βραδιά βλέποντας τη Μαρίκα Φιλλιπίδου με τον Σταμάτη Μερκούρη...

---

Ξέχνα ρε Μπίλι τη Φανή: Η ιστορία του αγαπημένου τραγουδιού

---

Ζητάτε να σας πω

 

Στίχοι - Μουσική: Αττίκ

Ζητάτε να σας πω
τον πρώτο μου σκοπό
τα περασμένα μου γινάτια
ζητάτε είδα μάτια
με σκίζετε κομμάτια

Σε μια παλιά πληγή
που ακόμα αιμορραγεί
μη μου γυρνάτε το μαχαίρι
αφού ο καθένας ξέρει
τι πόνο θα μου φέρει

Είναι πολύ σκληρό
να σου ζητούν να τραγουδήσεις
έναν παλιό σκοπό
που προσπαθείς να λησμονήσεις

Στο γλέντι σας αυτό
δε θα ‘τανε σωστό
αντί για άλλο πιοτό
να πιω εγώ φαρμάκι
μ’ ένα τέτοιο τραγουδάκι

Γελάτε ειρωνικά
και λέτε μυστικά
ίσως με κάποια καταφρόνια
μια και περάσαν χρόνια
εσύ τι κλαις αιώνια

Γιατί βαρυγκωμείς
δεν είδαμε και μεις
μια ομορφιά σ’ αυτή τη ζήση
δεν πήραμε απ’ τη φύση
καρδιά για ν’ αγαπήσει

Αχ, δεν είν’ οι καρδιές
όλες το ίδιο καμωμένες
ούτε κι οι ομορφιές
στον κόσμο δίκαια μοιρασμένες

Και μες στη συντροφιά
σε κάθε ρουφηξιά
ξεχνώ μιαν ομορφιά
που γέμιζε μεράκι
το παλιό μου τραγουδάκι